Een hele goede maandag morgen Nederland!

| LANG VERHAAL |

Als ik mijn afgelopen week moet beschrijven in 1 woord, is het 'WHAOW'. Mijn stage is geweldig, de dingen die ik naast m'n stage doe zijn geweldig en de mensen die ik hier leer kennen zijn geweldig! Ik kom net zelf terug van een weekendje Seattle, Amerika. Ben een beetje dood op van alles van afgelopen week en morgen ochtend vroeg gaat alweer m'n wekker voor het begin van m'n tweede week!

Afgelopen zondag had ik 's ochtends tijdens het ontbijt besloten om maar eens even langs m'n hotel te lopen waar ik vanaf vrijdag (twee dagen geleden) zou verblijven. Ik had wel e-mail contact gehad met mensen hier, maar nooit echt een foto of iets gezien. Eenmaal aangekomen op de plek waar het hotel zou moeten staan, zag ik geen groot bord waar op stond 'Columbia Hotel' of iets dergelijks, dus ik dacht meteen van, WAAAAAAAAAAR is mijn hotel? Na even een paar minuten goed kijken zag ik een bord op een muur hangen met Columbia Hotel en was ik in ieder geval blij dat ik hem gevonden had. Eenmaal binnen werd ik hartelijk welkom geheten. Ze lieten me een kamer zien, met tv, kleding kast, queen size bed, internet, wastafel, bureau en stoel, dus ik vond het allemaal wel prima! Na nog een paar dingen uitgelegtd te krijgen vond ik het wel mooi geweest en ging ik maar weer de stad in. Mijn plan was om een ander gedeelte van Stanley Park te gaan en te genieten van het prachtige weer. Toen ik net het hotel uitliep wilde ik over steken, maar reden er 4 politie motoren langs die me tegen hielden, waarna er zo'n 200 a 300 motoren langs. Echt van alles kwam langs, mooie BWMs, foei lelijke Harley-Davidsons en alles wat er tusse in zit. Eenmaal in het park aangekomen, bleek er nog een groot iets te zijn. De World Partnership Walk, waar de rest van de Vancouveriaanen die geen motor hadden en niet in die parade reden, zich veerzamelde en een grote wandeling door Vancouver ging maken voor een of ander goed doel. Eenmaal terug aangekomen in m'n hostel bleek dat ik twee nieuwe kamergenoten had. Een Brit en een Schot die al 8 maanden in Canada waren en die hele tijd als 'lifties' gewerkt hebben in een ski resort hier niet te ver vandaan. Met hun de rest van de avond op de kamer gechilled aangezien m'n benen & voeten dood waren na 2 dagen de stad verkennen te voet.

Afgelopen maandag was de eerste dag van m'n stage. Na een stevig ontbijt liep ik om 5 voor 10 West Trek binnen waar ik kennis maakte met m'n collegas voor de komende 10 weken. Op dit moment zijn er stagiares uit Korea, Japan, Brazilie, Duitsland en nog een Nederlands meisje die ook op TIO Utrecht zit! Mijn werk dagen zijn van 10 tot 6 5 dagen per week. Meestal zijn de eerste 2 uur een beetje rustig, als het nodig is moeten we het kantoor opruimen, of gewoon even de dag door nemen en kijken wat er nog moet gebeuren voor het weekend. Het bedrijf waarvoor ik werk is een tour operator, die reizen verkoopt tijdens het weekend naar de Rocky Mountains, Seattle, Whistler, Victoria, Tofino en Portland. Sommige reizen zijn 4 dagen, maar de meeste zijn 2 dagen of 1 dag. Het maximaal aantal reizigers per trip is rond de 50, en het is onze (stagiares) taak, om naar scholen te gaan en die reizen te verkopen/promoten. Als er plekken over zijn op donderdag of vrijdag, word aan ons gevraagdtd of wij mee willen (gratis!)! Elke dag moeten we in groepjes van 2 of 3 naar een van de 24 internationale scholen hier in Vancouver gaan om dan met studenten daar te praten en te kijken of ze ergens zin in hebben! Dit doen we dan tussen 12 en 1, en daarna hebben we lunch pauze. Eenmaal terug van lunch komen er meestal studenten binnen lopen die we dan moeten helpen met het boeken van een reis. Allemaal leuk en aardig, maar ik ben blij dat ik gelukkig een 'breede' stage heb en niet maar 1 saai ding hoef te doen. Het leuke is dat ik er ook op uit moet gaan om klanten te winnen die dan later op de dag terug komen.

Dinsdag was een dagje waar er denk ik veel van gaan volgen. Om 10 uur kantoor binnen gelopen, waarna ik een rondje door Vancouver moest lopen, om de kalenders te vervangen met alle activiteiten die West Trek in juni aan biedt. Daarna een uurtje op een school gepraat met studenten, waarna ik 's middags naar Chinatown moest gaan om een voetbal wedstrijdje op te zetten. Na een paar grote goals te hebben versleept met een andere gozert, genoten van een paar wedstrijden voetbal. Eenmaal terug van die wedstrijd had ik m'n eerste klant. Ik schoot natuurlijk helemaal in de stres want ik wist nog niet helemaal zeker wat ik allemaal moest doen, maar met hulp van een mede-stagiare (?) was de klant blij met de Seattle U2 reis die hij geboekt had.

Hier in noord-Amerika zijn ze op dit moment bezig met het ijs hockey seizoen. De eerste van vier tot zeven finale wedstrijden stond op het programma op woensdag avond. De Vancouver Canucks staan in de Stanley Cup/NHL finale tegen over de Boston Bruins. Dit is een zeldzaam iets voor Vancouver, wat er voor zorgdtd dat de hele stad op z'n kop stond op woensdag. Om 2 uur sloot de politie een gedeelte van een van de belangrijkste straten af in Vancouver. Dit gebeurde omdat er een groot scherm midden op de straat kwam waar locals dan de wedstrijd zouden kunnen kijken. West Trek is een van de bedrijven die aan deze straat ligt, en dus zorgde dit er voor dat vanaf een uurtje of 3 geen klant meer binnen zou kunnen komen omdat er al duizenden Canucks fans voor de deur stonden. Eenmaal vlak voor de wedstrijd nog even beneden tussen het publiek gestaan tijdens het Canadeze volkslied, waarna het helaas begon te regenen. Tijdens de wedstrijd konden we uit het raam hangen om naar het grote scherm buiten te kijken (West Trek zit op de eerste etage) of gewoon naar de TV in het kantoor die aanstond. Dit was de eerste hockey wedstrijd die ik keek, dus had geen flauw idee wat wanneer gebeurde en hoezo.. maar het werd me al snel wel duidelijk wat de basis regels zijn. Toen de Canucks 2 minuten voor tijd scoorde werd het echt een gekke boel in Vancouver. Het was echt een geweldige ervaring, want dit is een heel belangrijk iets. In elke winkel zie ik van die bordjes staan 'GO CANUCKS GO!', en de helft van de auto's hier hebben een vlag uit hun raam hangen waar het Canucks logo op staat. Als we na afloop van de wedstrijd naar buiten keken zagen we zo'n 2,5 duizend mensen juichen en blij zijn.

Op donderdag ochtend liepen we het kantoor binnen en merkten we dat het echt een puinzooi was na ons 'feestje' van de avond er voor. Na het allemaal opgeruimdtd te hebben weer het gebruikelijke school bezoek gedaan, waarna er veel klanten op kantoor waren. Aan het eind van de middag werden we gevraagd of we zelf mee wilde met een reis dit weekend. Ik had al de hele week na lopen denken of ik naar Seattle zou willen voor het U2 concert. Uiteindelijk besloten om maar te boeken omdat ik aardig wat korting kreeg. Vanaf dat moment stond zo'n beetje m'n hele donderdag avond en vrijdag in het teken van U2 muziek luisteren en super blij zijn dat ik naar hun concert zou gaan! Donderdag avond was m'n laatste avond in het hostel, dus gezellig met m'n kamer genoten gegeten in het restaurant van het hostel zelf. Daarna gingen zij uit, maar ik mag dat niet hier in verband met m'n leeftijd. Redelijk f*cked up aangezien ik ook in Nieuw Zeeland als 16 jarige nog als kind beschouwd werd, en hier weer nu ik twee jaar ouder ben. Ik moest zelfs een 'waiver' laten ondertekenen door papa en mama omdat ik zelf niet verantwoordelijk mag zijn ofzo, onzin.

Op vrijdag ochtend, na eindelijk m'n laatste slechte nacht slapen in verband met snurkers op m'n kamer m'n spullen gepakt en alles mee genomen naar West Trek. 's Avonds stond een Beach BBQ op het programma georganiseerd door West Trek, dus overdag moesten er nog allemaal dingen gekocht worden waaronder lepels, eieren, frisbees, voetballen etc. etc. Rond 1 uur een taxi gebeldt om te vragen of ze me wilde op halen vanaf West Trek om me naar m'n hotel te brengen zodat ik daar alvast m'n koffer etc kon dumpen. Aangekomen op m'n kamer zag het er allemaal prima uit, waarna ik weer snel terug naar werk moest om laatste paar dingen te regelen voor de BBQ. Rond 3 uur naar het strand gereden met m'n baas waarna we alles een beetje klaar moesten zetten voordat de 92 studenten arriveerden. Prachtige plek, mooi uitzicht, aardige studenten, lekker eten en vooral lekker weer! Na de BBQ alles opgeruimd met z'n alle waarna m'n eerste week stage er op zat. Ik snap eindelijk hoe alles werkt en wat er allemaal dagelijks moet gebeuren.

Zaterdag rond half 8 ging m'n wekker na m'n eerste nacht in m'n hotel. Na gedouched te hebben en m'n tas gepakt te hebben rond half 9 richting de verzamel plaats gelopen voor m'n eerste reis, naar Seattle. Daar kennis gemaakt met m'n mede reizigers. Na drie kwartier in de bus te hebben gezeten waren we aangekomen bij de Canada-USA grens, waar we alles weer uit de bus moesten halen en na een half uurtje er alles weer in mochten stoppen aangezien we geen bommen, pistolen, levende beesten, kilo's vlees, drugs of 41 sigaretten per persoon bij ons hadden. De rit vanaf de grens naar Seattle downtown was prachtig, met water aan de ene kant, en hoge bergen aan de andere kant. Seattle zelf lijkt veel op Vancouver, maar is volgens mij veel relaxter (?) en het leuke aan Seattle is ook al de straat muziekanten die er zijn. Na 3 uurtjes rond gelopen te hebben langs de oudste Starbucks, de oh zo overschatte Abercrombie & Fitch winkel en de McDonalds weer de bus in gesprongen waarna we naar ons hotel gebracht werden. Daar aangekomen onze spullen gedumpt en beetje opgefrist. Rond half 6 zaten we weer in de bus richting Seattle Qwest Field. Dit is het football stadion waar vanaf half 8 het U2 concert zou plaats nemen. Het was al goed druk toen we er aankwamen, en om kwart voor 8 kwam Lenny Kravitz (de openings act) het podium op die een half uurtje muziek ging spelen. Zelf kende ik maar 2 liedjes van hem, maar het klonk wel allemaal goed! Nadat al zijn spullen waren opgeruimtd en U2 hun drumset, 25 gitaren en 20 jasjes te voorschijn waren gehaald kwamen een voor Bono, the Edge, Larry en Adam het podium op en speelden ze een volle 2 uur prachtige bekende liedjes. Hun concert tour heet 360degrees wat wel logisch was toen ik eenmaal het podium zag. Boven het ronde podium hing namelijk een groot tv scherm wat als een cirkel boven het podium hing waardoor iedereen overal de show kon volgen. Elk bekend lied van hun van de laatste paar albums speelde ze, waar onder ook een paar liedjes die speciaal werden opgedragen aan speciale doelen zoals Amnesty International, the ONE campaign en aan het land Burma. De show werd prachtig afgerond waarna helaas de 70.000 toeschouwers allemaal zo snel mogelijk weg wilden omdat iedereen het staan het een beetje gehad had voor 4-5 uur lang. Eenmaal buiten het stadion nog een uur moeten wachten op onze bus die ons daarna naar het hotel bracht. Daar besloten we met z'n 9en nog even iets te gaan eten om 2 uur 's nachts bij een weg restaurant niet te ver weg. Daar werden we heen gebracht door een shuttle van het hotel die ons na een uurtje weer ophaalde waarna we eindelijk lekker ons bed in konden duiken.

5 uur later, om 8 uur ging onze wekker weer voor het ontbijt. Na het ontbijt weer alles gepakt en weer met de bus naar Seattle gereden waar we werden afgezet bij de Space Needle wat een beetje het bekendste gebouw is van Seattle. Met de lift naar boven gegaan, tot we op zo'n 165 meter hoogte boven de stad waren vanaf waar we een prachtig gezicht hadden over de hele stad en de omliggende bergketens. Toen ik weer genoeg foto's had genomen weer naar beneden gegaan met de lift waarna we nog een rondje hadden gelopen om het EMP (Experience Music Project) museum wat er naast lag, maar wel een waanzinnig mooi gebouw was. Rond 1 uur vanmiddag met de bus naar de Seattle Premium Outlet gereden, wat een beetje de winkel plek is voor Amerikanen aangezien ze daar alle merken hadden, maar dan met veel korting! Zelf ook nog wat kleding gekocht waarna we met de bus weer richting het noorden reden naar de USA-Canada grens waar alles gelukkig weer soepel verliep. Na 20 minuutjes mochten we door rijden waardoor we rond half 9 in Vancouver aankwamen. Meteen naar m'n hotel gelopen om foto's op computer te zetten zodat die ook binnen nu en een uur zichtbaar zijn voor jullie.

Ja, dit verhaal was lang. Hopelijk was het een beetje interessant & leuk om te lezen, ik heb in ieder geval een super leuke week achter de rug, en heb daarvan zoveel mogelijk over geprobeerdt te brengen zonder te veel Nederlandse spelfouten..

Laat AUB ook weer een reactie achter!

Hope you are all doing fine & tot volgende week maar weer!

Ciao.

PS: Sorry, ik merk net dat ik m'n verhaal twee heb upgeload dus jullie hebben daardoor ook twee e-mails gekregen.