G’morning nederland!

Na een (succesvol?) tweede jaar Tio is het weer tijd om 10 weken stage te lopen. Afgelopen paar maanden druk bezig geweest om een stage te regelen in Buenos Aires, wat uiteindelijk niet lukte. Toen maar besloten om contact op te nemen met Stagehuis. Zij hadden binnen twee weken een leuke stage plek voor me gevonden in downtown Sydney, waar ik na een gezellig Skype gesprek met de Nederlandse manager ook was aangenomen als winter stagiaire. Het bedrijf waar ik vanaf maandag ga werken is Ultimate OZ [http://www.ultimateoz.com.au/], wat heel erg vergelijkbaar is met West Trek van vorig jaar. Het is een lokaal reisbureautje, wat reizen verkoopt naar steden in de buurt van Sydney, maar ook busreizen van twee weken naar Cairns (QLD). Ik ga daar net als vorig jaar front office werk doen. Dit houdt in dat ik visas ga regelen voor mensen, accommodaties en reisjes ga boeken etc. Maar dit begint pas aankomende maandag en ik ben vandaag (incl tijdsverschil) al 2 weken weer onderweg. In de tussentijd ben ik terug geweest in Nieuw Zeeland, waar ik een paar nachten heb doorgebracht in Christchurch (earthquake capital of the world?), weer bij m’n gast familie heb mogen slapen en ben ook weer een dagje in Queenstown geweest.

Om dit verhaal weer een beetje logisch te laten verlopen, begint ik op 2 juni, waar ik om 9 uur op had moeten stijgen met KL835. Toen ik door de douane was en bij de gate zat te wachten, waren de piloten nog druk bezig met het checken van de motoren van de gloednieuwe Boeing 777. Na een half uurtje werd er omgeroepen dat ze nog bezig waren met de gebruikelijke controles van het vliegtuig, wat uiteindelijk niet de waarheid bleek te zijn. Toen iedereen eenmaal geboard was, bleef het vliegtuig nog een uur aan de gate staan omdat de motoren niet deden wat ze moesten doen. Toen we na een uur eindelijk weg reden naar de runway, hoopte iedereen dat we toch nog op zouden stijgen zonder van vliegtuig te hoeven wisselen. Helaas reden we na een paar loze pogingen om de motoren op te starten weer even snel terug naar de gate, waarna de technische dienst langs kwam om het te fixen. Dit duurde ook nog een uurtje, dus uiteindelijk zaten we na 2,5 uur in de lucht onderweg naar Singapore. Daar aangekomen, stegen we na een uurtje (tankstop) weer op richting Bali. De vertraging + het Engels niveau van de Balinezen zorgde ervoor dat deze vlucht de meest stressvolle vlucht ooit was. Vlak voor de landing op Bali kreeg ik te horen dat ik m’n koffer op moest halen daar en opnieuw in moest checken. Ik had hier maar 1 uur de tijd voor, dus ik ging meteen in de rij voor customs staan zodat ik m’n koffer op kon halen. Eenmaal bij de bali aangekomen bleek dat ik een Indonesisch toeristen visum moest hebben, wat 25 USD kostte. Visum eenmaal binnen en met de koffer in de hand was ik alweer een half uur verder waarna er twee smurfen naar me toe kwamen die zeiden dat ze me konden helpen want ze wisten van mijn probleem (big brother much?). Dus die twee pakte allebei een koffer en het eerste stereotype gevoel wat ik kreeg was “oke die koffers zie ik nooit meer terug.”, maar dankzij hun heb ik m’n vlucht toch nog kunnen halen, ze hielpen me langs de 2390482^e douane check en versnelde voor mij het incheck proces, waarna ik gelukkig toch nog op tijd bij mijn gate aankwam. Daar aangekomen bleek dat m’n vlucht naar Sydney met Jetstar ook weer vertraging had. Lang leve Jetstar (part II Jetstar tragedy soon!). Toen met een fantastische jetlag in Sydney aangekomen waar ik de eerste 1,5 dag heb geslapen in Hostelling International op Bondi Beach.

Ik was op maandag ochtend aangekomen in Sydney, en op dinsdag middag besloot ik toch maar eens om m’n bed uit te kruipen en naar Sydney te gaan aangezien ik een dag later alweer in het vliegtuig >zou moeten< zitten naar Nieuw Zeeland. Eenmaal in downtown Sydney aangekomen rond gelopen door de harbour, langs het Opera House, door de Royal Botanic Gardens, en hoi gezegt bij Ultimate OZ. Daar een rondleiding gekregen van de manager en daarna weer met de trein terug naar Bondi Beach gegaan waar ik even op het strand heb gezeten.

Woensdag ochtend denkend dat ik die avond naar Nieuw Zeeland zou vliegen m’n koffers ingepakt en even in de gezamelijke kamer van het hostel gechilled, voordat ik om 2 uur richting het vliegveld wilde vertrekken, ware het niet dat ik om 1 uur een SMSje kreeg van Jetstar met het volgende bericht: “Jetstar flight JQ151 06JUN from Sydney is cancelled due to bad weather.”. Ik meteen het weer checken in Christchurch, en bleek dat er 15 cm sneeuw was gevallen op het vliegveld, waardoor het het hele vliegveld die dag gesloten was. Na een telefoontje naar Jetstar m’n vlucht om kunnen boeken naar een dag later om kwart over 5 ’s middags in plaats van half 7 ’s avonds. Dus hetzelfde een dag later gedaan, en rond 3 uur kwam ik op donderdag aan op Sydney international airport, waar ik met het volle vertrouwen in Jetstar m’n koffer incheckte en door de douane ging en bij de gate ging wachten. Helaas vonden ze 1 dag vertraging niet genoeg, en vonden ze het nodig om er op donderdag ook nog 6 uur vertraging bij te gooien. Rond 12 uur zaten we in het vliegtuig wat onderweg was naar een vliegveld waar het sneeuwde, en ijs op de runway lag. Super vooruitzicht. Toen we na het landen op de ijsbaan aan de gate stonden was het 4 uur ’s ochtends. Mijn bus vertrok om 9 uur vanuit Christchurch, dus ik heb 3 uur kunnen slapen bij David (mijn gastvader) die tegenwoordig in Christchurch woont.

David bracht me naar de bus op vrijdag ochtend, waarna ik een prachtige busreis voor de boeg had over de Canterbury Plains & door de Southern Alps. ’s Avonds aangekomen in Wanaka waar ik een warm welkom kreeg van Gill en Caleb (gastmoeder & broer). Meteen op zaterdag mount Iron beklommen die weer het bekende uitzicht gaf over Wanaka en haar omliggende bergen. ’s Middags naar het dorp gegaan en aan Lake Wanaka gerelaxed na een paar rare dagen. Eenmaal weer thuis naar een wijkje in de buurt gelopen om nog meer foto’s te maken. Daarna besloten om met Caleb een duik in Lake Wanaka te doen. Helaas durfde hij niet meer toen we aan het water stonden, maar ik besloot toch om het maar even te doen aangezien ik tijdens mijn jaar in Wanaka helemaal niet had gezwommen in het meer :-(. Heerlijk verfrissend!

De volgende dag, zondag, was nog zo’n prachtige dag, dus ik besloot om een fiets te pakken en naar het begin van mount Roy te fietsen. Die berg had ik al twee keer beklommen, maar helaas lukte het deze keer niet om de top te bereiken omdat het te koud werd en ik geen water meer had.. .. mmhmm. Wel weer mooie foto’s gemaakt van het uitzicht waar ik de afgelopen twee jaar wekelijks foto’s van heb bekeken. Toen ik weer thuis aankwam zei Caleb tegen me dat Sir Ian McKellen (Gandalf!!!) een show aan het geven was in Wanaka, maar die was om 2 uur begonnen, en ik kreeg dit rond 3 uur te horen. Helaas heb ik die show dus gemist, maar hij was ook al binnen 1 dag uitverkocht. Het blijft een gemiste kans :-(. Die avond achter op Caleb z’n scooter naar de bioscoop Paradiso, die bekend staat om zijn unieke decoratie & meubels. Banken, sofa’s, halve autos & vliegtuig stoelen staan daar ipv de gewone bioscoop stoelen!

Maandag met de fiets naar Mount Aspiring College gefietst om even langs de International Language Centre te gaan en te kijken of ik nog wat oude studenten tegen kwam! Nog wat rond gelopen door de gangen & over het sport veld en langs een paar klas lokalen, en daarna gefietst naar Hardie Place 2, het huis waar we woonde tijdens mijn jaar in Nieuw Zeeland (ze zijn afgelopen januari verhuist). Daarna naar Department of Conservation om een grote kaart te kopen van Wanaka & de omgeving, en een paar boekjes mee te nemen van wandelingen in Nieuw Zeeland die in mijn top 10 “to-do” list staan. Daarna richting Eely Point gefietst om nog wat foto’s te maken van de omgeving van een andere kant :-p.

Afgelopen dinsdag ging om half 7 de wekker waarna ik naar de I-site liep om de bus te pakken naar Queenstown. In de bus zat een Duitse international die net als ik een jaar in Wanaka woonde en nu naar Queenstown ging voor een Cambridge examen. In Queenstown door het park gelopen, genoten van het uitzicht van Lake Wakatipu en weer met de Skyline Gondola naar de top van de berg gegaan. Daar een rondje gelopen en kunnen genieten van het opklarende weer boven Queenstown en the Remarkables. ’s Middags met Manuel, die Duitser, genoten van een goddelijke burger, Fergburger, aan het meer en voor de rest genoten van the adventure capital of the world in winter. Om 3 uur weer met de bus naar Wanaka gegaan waar ik aan het meer nog een paar foto’s heb gemaakt van de mooie sunset die ik voor de komende paar jaar weer moet missen.

Woensdag weer met de bus terug gegaan naar Christchurch via de mooie State Highway 1 die langs mount Cook, Lake Tekapo & allerlei andere prachtige dorpjes gaat. In Christchurch aangekomen rond 5 uur waarna ik twee dagen helaas door het slechte weer binnen heb gezeten en m’n foto’s heb gesorteerd en nog een paar dingetjes heb geregeld voor m’n stage.

Afgelopen vrijdag ging om half 4 de wekker en stond om kwart over 4 een taxi voor de deur die me naar Christchurch Airport bracht. Eindelijk vertrok een vliegtuig weer eens op tijd, en om half 7 zat ik weer high in the sky richting Sydney. Kort bezoekje aan Nieuw Zeeland, maar het was alle moeite waard! Ik kwam rond 8 uur lokale tijd in Sydney aan waarna ik weer lang in de rij moest staan om door customs te gaan. Daarna met de trein richting Bondi Junction gegaan waar mijn appartement is. Daar rond 10 uur aan gekomen en hartelijke welkom geheten door veel Nederlandse & Belgische mede stagiaires die hier ook via Stagehuis zitten. De foto’s die ik van Stagehuis kreeg door gestuurd 2 weken geleden lieten me een iets mooier gebouw zien dan dat het werkelijk is, maar volgens mij is het hier wel 10 weken uit te houden, al met genoeg andere studenten gepraat die hier al 5 maanden zitten :|. Die avond ook kennis gemaakt met m’n kamer genoot, die 3^e jaars HEM student is aan .. Tio.. te Utrecht. Te bizar, maar aardige gozer! Gister chill dagje gehad, net als vandaag en vanaf morgen ochtend 3 uur gaat het echte harde werk leven dan echt beginnen (na de wedstrijd dan ;-)). 10 weken, 5 dagen per week, 8 uur per dag van 9 tot 5 werken in downtown Sydney. Super veel zin in! Het weer gaat de komende week ook beter worden en ik heb al plannen staan om met m’n kamer genoot, Mathijs, naar de Blue Mountains te gaan volgend weekend als het weer het toelaat!

Morgen ochtend met veel Nederlanders naar het Holland House om de wedstrijd te kijken, lekker vroeg op, maar hopelijk gaat het wel gezellig worden wat de uitslag ook moge worden, en daarna om 9 uur beginnen met werken! Zin an!

Ik hoop dat ik jullie voor de derde keer weer op deze manier op de hoogte kan houden over mijn activiteiten in Sydney de komende 11 weken! Laat maar even weten of het jullie ook deze keer weer gaat boeien, en hou mij op de hoogte over jullie vakantie plannen en activiteiten!

Foto’s komen zo snel mogelijk, maar gezien het tijdsverschil zullen die wel online staan voordat jullie wakker zijn :)!

Een fijne zondag toegewenst, veel plezier vanavond & tot de volgende keer maar weer!

Ciao,

Thomas