Zo daar zijn we weer, weer drie weken voorbij, en nog 3 maanden en 28 dagen te gaan.

Hopelijk begint het steeds minder winter voor jullie te worden. Want die winter wil ik hier nu wel hebben. Ik heb gehoord dat het skiseizoen rond 20 juni begint hier. En als dat zo is ga ik de laatste 2 weken van m'n verblijf hier in Nieuw Zeeland op de skipiste leven!

Ik ben onderhand al weer helemaal gesetteld op school. Ik ken m'n rooster weer uit m'n hoofd (hier hebben ze het hele jaar door het zelfde rooster). En ik ben ook goed begonnen met studeren voor m'n CAE test op 16 juni. Met Outdoor Pursuits doen we nu in plaats van skiën wat we tijdens de winter deden bergbeklimmen en kajakken. We begonnen de eerste 2 weken met kajakken. De tweede praktische les was op een 'bewegende' rivier. Dus het eerste wat we moesten leren is elkaar zien te redden als ze op ze kop onder water hangen. Intotaal ben ik in die les 6 keer uit m'n boot gekropen, terwijl het de bedoeling was om zeg maar helemaal niet uit je boot te komen. Dus kajakken ligt me niet echt. Maar toen we eindelijk al het 'redden' gezeik achter de rug hadden en een paar 'rapids' (stroomversnellingen met rotsen die boven het water uit steken) tegemoetkwamen begon ik het leuke ervan er toch wel in te zien. Het is een stuk moeilijker dan het lijkt, want zelfs die level 1 rapid was redelijk oncontrolbaar. Op donderdag 18 februari voor het eerst niet naar school gefietst.. dat kwam omdat het regende. Ik had me voorgenomen voor 2010 om veel meer te fietsen, en dat had ik de eerste 2 weken naar school ook zeker gedaan, en dat ga ik ook proberen vol te houden (in tegenstelling tot een ander goed voornemen .. nagelbijten ).Op vrijdag had ik wiskunde tijdens de wedstrijd waar we silver en brons hadden gewonnen. Ik doe statistics dus we waren bezig op de computers met excel en ik bedacht me opeens dat die wedstrijd dus bezig was. Dus ik ging checken op internet en zag dat ze bezig waren met de laatste ronde. Toen ik eenmaal zag dat NL silver en brons won schreeuwde ik iets te hard 'YES!' in de klas en iedereen staarde naar me alsof ik een gek was. Ik meteen internet weg klikken en schijnheilig weer excel geopend.

Op dinsdag 23 februari hadden we de tweede house day van de periode. Swim & sports was het thema. Er staat een zwembad naast de school die ze elk jaar voor 1 dag afhuren. We mochten zelf ons opgeven voor afstanden die we wilde zwemmen. Ik besloot de 25 meter vrijeslag en breaststroke (Nederlandse vertaling needed.) te doen. De 25 meter vrijeslag ging wel goed, maar toen ik aan het wachten was voor de breaststroke zag ik mensen allemaal onderwater gaan tijdens het zwemmen en ik dacht van '... .... ... .. .. .... dat heb ik nog nooit gedaan.. .. .....' Dus dat bleek ook want ik was 5 seconde later dan de laatste. Maar goed, het ging ook niet om het winnen, maar om het meedoen. Dus ik was al blij zat dat ik twee keer 25 meter (!! is ver :o) kon zwemmen en house points had gewonnen. Mijn house (Pisa) had die dag ook weer gewonnen. Dus de 'It's all about participation' speech van mijn house leader had zeker geholpen. Dus mijn house heeft nog steeds de challenge shield! Op vrijdag had ik laatste uur vrij, en kocht ik een concert kaartje voor afgelopen zaterdag. Toen ik thuis aan kwam met de fiets zag ik meer dan 2 auto's op de zelfde plek stil staan. Aan gezien er in Wanaka niet meer dan 5 auto's rond rijden vond ik dat nogal vreemd en keek ik wat verder de straat af, en zag ik daar allemaal paard en wagen, of paard met mens op paard de straat op komen (ja de straat waar mijn huis aan ligt is op een heuvel). Dus ik superturbosnel mijn fiets weg leggen en kamer in rennen en camera pakken. Bleek dat het een van de grootste dingen is die in Wanaka gebeurd dit jaar. De Cavalcade. Iets van 1000 paarden en nog meer oude koetsen lopen dan door Wanaka. De Cavalcade is een wandeling van volgens mij 5 dagen en die eindigde dit jaar in Wanaka. Dus allemaal toeristen (sommige zagen eruit als terroristen!!) verzamelden in Wanaka om fotos fotos en nog meer fotos te maken van paarden. Ik ben niet zo'n groot fan van paarden dus ik bleef lekker thuis.

Zaterdag 27 februari was het huisconcert bij Claire's Riverside house (International Language Centre manager) waar de hele ILC was. Het begon rond 4 uur en de eerste band was een.. redelijk slechte band. Dus de hele ILC besloot de rivier in te springen. Gelukkig was het een warme dag want de rivier was ijskoud. De tweede band was de schoolband. Klonk echt super vet voor jongens van .. 16? De laatste band kwam uit Dunedin en was echt super. Het eten was ook heerlijk. Voor de rest was het gewoon een geslaagde avond. Geen idee wat voor genre de muziek was.. laat ik het maar houden op de 'jazzrockpunkpop' :-).

Afgelopen maandag was de eerste 'non-zomer' dag. 's Ochtends was het wel koud dus ik besloot om een trui aan te doen, maar 's middags REGENDE het!!!! Helaas had ik 's ochtends besloten om op de fiets naar school te gaan.. dus eenmaal thuis was ik echt zeiknat. Dag later tijdens het 2e uur op school was er een theater voorstelling in de gymzaal. 'Ugly Shakespeare' heette het, en het was echt super grappig ook al begreep ik het halve verhaal niet omdat ze te snel praatte en de Shakespeare language is gewoon lastig.. (Als je het daarmee eens bent, join de'English classes would be much easier if Shakespeare's mum had an abortion' ). Duurde iets langer dan een uur. 's Middags met OP wezen bergbeklimmen. Dat blijft vermoeiend. Het ging volgens mij wel een stuk beter dan 3 maanden geleden op precies dezelfde plek met de ILC.

Op woensdag was het atletiek dag. De jongens moesten 's ochtends rennen (100m, 200, 400m en 800m), en 's middags moesten we speerwerpen, kogelstoten, discuswerpen, hoogspringen en verspringen. En remember! It's all about participation. Het eerste wat ik deed was de 100m rennen. Aangezien ik al 10 maanden geen gym meer heb gehad had ik er niet zulke hoge verwachtingen van, maar toch stond mijn tijd op nummer 11 van iedereen van de hele school. 13.59 :-D! Daarna besloot ik ook de 200m te doen. Helaas had ik een Sven Kramer momentje en wisselde ik van verkeerde baan en stond er een dikke grote vette DQ naast m'n naam. Het gooien ging echt brak dus daar ga ik maar niet verder op in :p. Springen niet gedaan omdat ik spierpijn had als de mallen van het rennen.

Donderdag rond 11 uur zaten m'n vriend Jose (Chilliaanees) en ik in de bus richting Christchurch. Het was een 7 uur lange busrit, dus niet een van m'n favoriete dingen om te doen. Maar het was opzich wel een mooie rit. Prachtige gebieden gezien, en ook Mount Cook (Aoraki (NZ naam) de hoogste berg in Nieuw Zeeland). Was een prachtige dag daarvoor. Toen we eindelijk in Christchurch aankwamen stond David (gastvader) daar op ons te wachten. Thuis bij hem hebben we lekker gegeten en 's avonds V for Vendetta gekeken. De volgende morgen om 8 uur op gestaan en tegenover het enige stukje geschiedenis op het zuid-eiland, de kerk in Christchurch, in Starbucks heerlijk ontbeten. Daarna wezen winkelen, 2 polo's, 2 t-shirts en een spijkerbroek gekocht. Rond 2 uur besloten we richting huis te gaan. Eenmaal thuis de tickets gepakt en omgekleed en de bus naar het Westpac centre genomen. We waren daar rond 3 uur. Na 3 uur en 45 minuten wachten gingen eindelijk de deuren open. Iedereen werd helemaal gek en na m'n camera naar binnen te hebben gesmokkeld en een geel bandje om m'n arm te hebben gekregen stonden we in de tweede rij te wachten om naar binnen te worden gelaten (zeeeeer goed Nederlands). Na 20 minuten te staan shaken en helemaal gek te worden, lyrics nog een keer door te nemen en WHAAA gek worden mochten we eindelijk als een van de eerste naar binnen. Jose stond achter het hek (dus zeg maar zo dichtbij het podium als mogelijk) en ik stond op de tweede rij. Na 45 zenuwslopende minuten kwam eindelijk de special guest op. Klonk zeer goed, maar na zo'n lange tijd wachten had ik liever dat Paramore meteen begon. Ze begrepen dat gelukkig ook want na ongeveer 15 minuten spelen kwam de zangeres van Paramore ook het podium op en begon op de drums te spelen met een 'Ironman' masker op. Helaas verdween ze ook weer even snel als ze kwam. Toen was het weer een half uurtje stil waarin alle instrumenten werden gewisseld. En toen begon het eindelijk. Ik was nog nooit eerder naar een rock concert geweest, maar nu weet ik dus eindelijk wat ze met een 'mosh pit' bedoelen. Zo gauw je in de mosh pit terechtkomt ben je de lul. In de mosh pit word je alle kanten op geduwd. En niet een klein beetje maar gewoon dat je ribben er pijn van gaan doen. Gelukkig ben ik lang, want ik had er vrij weinig last van, maar ook dat ik gewoon m'n hoofd boven de rest uit kon steken en een beetje frisse lucht in kon ademen. De muziek was echt geweldig. Beste. Concert. Ooit. Rond 11 uur was het afgelopen en toen liepen Jose en ik weer naar huis. Duurde ongeveer 30 minuten. Thuis aan gekomen lag ik op bed nog steeds mee te neuriën.

Gister weer de 7 uur lange busrit naar huis gehad. Helaas was het concert over. Een maand naar uit gekeken, elke pauze met Jose erover gepraat, lyrics uit m'n hoofd geleerd en nu is het allemaal voorbij. Over precies een maand begint m'n North Island Discovery Tour dus dat gaat ook super vet worden! Lekker over het noord eiland reizen :-)!

Nou dit was het weer, foto's komen waarschijnlijk of maandag of dinsdag op de site omdat ik nog niet alle foto's in m'n bezit heb.

Fijne zondag allemaal nog en tot over 3 weken :-)!

Thomas

PS: Laat ook weer een reactie achter!