Stanley Cup finale, the aftermath & Tofino!
Goedemorgen Nederland! Weer een week voorbij.. en weer veel mee gemaakt. Positief en negatief, zoals jullie waarschijnlijk ook gemerkt hebben ;-)! Helaas heeft mijn blog 1 dag vertraging op gelopen aangezien ik gister avond om half 11 pas weer op m'n kamer aan kwam na een weekendje Tofino. Maar om dit verhaal niet nog moeilijker te maken dan het al is dankzij al m'n spelfouten, ga ik verder met
Maandag, het begin van m'n derde week stage. Het was een typische Nederlandse maandag. Het regende, een week werk voor de boeg, en totaal geen zin. Weer een school bezoekje gedaan waar we helaas 40 minuten te vroeg aan kwamen, dus we hadden even tijd voor een kop koffie. Na een rustig uurtje op school weer naar kantoor gelopen om nog wat aan m'n stage verslag te werken. Om half 5 gingen we met een klein groepje weer naar een groot scherm voor de zesde hockey wedstrijd, die deze keer weer in Boston was. Helaas die wedstrijd verloren, dus na de tweede periode (van de drie) maar naar huis gelopen. Toen ik op m'n kamertje aan kwam m'n TV aan gezet om nog een beetje van de wedstrijd te kijken (derde periode). M'n TV stond nog geen twee seconden aan en de Canucks scoorde hun eerste goal (4-1). Helaas eindigde de wedstrijd in een 5-2 nederlaag, wat niet veel goeds beloofde voor de zevende en beslissende wedstrijd van afgelopen woensdag.
Op dinsdag toch maar een Canucks shirt gekocht om er een beetje bij te horen. Eentje kunnen vinden voor 20 eurie dus best betaalbaar. 's Avonds lekker met een groep uit eten geweest in een 'typisch Quebec restaurant'. We aten daar Poutine, wat er redelijk vies uit zag.. Patat, met kaas en een dikke soort jus. Maar het was echt super lekker! Eenmaal terug op m'n kamer bleek 'The Voice' op TV te zijn, met Adam Levine (van Maroon 5), Christina Aguillera, Cee Lo Green en een onbekende gozer in de jury, toch wel allemaal iets bekender dan bij 'The Voice of Holland'!! Toch maar een beetje op tijd gaan slapen omdat ik wel wist dat de volgende dag een vermoeiende dag zou worden.
De eerste paar zinnen in m'n reisboek die ik heb opgeschreven toen ik terug was op m'n kamer na een lange dag afgelopen woensdag waren: 'Kut, GVD, wat een dag. Halve stad in vuur en vlam, brandweer en ambulance mogen downtown niet in, er vliegen 5 helikopters boven de stad waar meer dan 100.000 mensen op dit moment zijn. Rook stijgt op boven wolkenkrabbers. Wat een dag.' Wat hier afgelopen woensdag avond is gebeurd is blijkbaar ook wereld nieuws geworden. Ik heb net te horen gekregen dat het Vancouver Police Department al meer dan 1 miljoen foto's binnen heeft gekregen van de rel van woensdag avond. Ze denken dat het nog wel maanden kan duren voordat er mensen worden op gepakt. De wedstrijd had ik gelukkig hier op kantoor gekeken met iets van 20 man. Toen de wedstrijd eenmaal voorbij was maar snel naar huis gelopen, zodat ik 'veilig' thuis zou zijn voordat de rel uit zou breken. (wat een zin). Naja jullie hebben denk ik allemaal wel beelden gezien van hoe het er hier aan toe ging.. stelletje debielen.
Donderdag ochtend een uurtje eerder de stad in gegaan om de schade te bekijken. Het was echt een tering grote puinzooi in de stad. Winkels waren over hoop gehaald, ramen kapot gemaakt met alles wat ook maar bruikbaar was, en veel autos in de fik gestoken. Gelukkig was de meeste troep al opgeruimdtd, waardoor in de loop van de dag steeds meer vrijwilligers de stad in kwamen om uit eigen initiatief maar de stad schoon te maken. Een van de meest centraal liggende gebouwen in Vancouver, Granville station, was al van te voren 'beschermd' door allemaal houten platen die voor alle ramen waren geplakt. Op dit moment is er geen enkele centimeter op dat hout waar geen positieve berichtjes op geschreven is. Aan het eind van de middag zag het er prachtig uit met allemaal berichtjes van over de hele wereld. Als lunch, lekker Chinees gegeten met 2 Jappen en een Braziliaan, 's middags nog wat rond gelopen door de stad om even een 'ramp toerist' te zijn.
Vrijdag ochtend wakker geworden denkend dat ik weer lekker naar Seattle zou gaan. Om 11 uur naar Waterfront Station gelopen om even van het uitzicht te genieten en ontbijt te eten! Daar kwam ik een vriend tegen van m'n Whistler reis van een week eerder. Na een uurtje gezellig gesocialized te hebben maar richting de meeting point gelopen. Daar aangekomen kreeg ik te horen dat er geen plek voor me was. Dat was een redelijke bummer aangezien ik wel zin had om een baseball wedstrijd te kijken die voor vrijdag avond geplandtd stond. Maar goed, even later naar kantoor gelopen om daar maar even te chillen en te kijken of ik kon helpen. Dat hoefde niet, dus dacht ik dat het een mooie mogelijkheid was om Erik zijn advies op te volgen en naar English Bay te lopen. Ik had de afstand een beetje overschat, dus na een half uurtje lopen kwam ik eindelijk aan op het prachtige English Bay. Daar beetje rond gelopen en foto's gemaakt waarna ik het wel mooi vond, aangezien ik niet echt 'strand' kleding aan had. Eenmaal weer terug op kantoor aangekomen stond er een politie auto aan de andere kant van de straat, waar allemaal 'post-its' waren geplakt van mensen die de Vancouver Police Department bedankte voor hun inzet van woensdag avond. Zelfs mensen die de avond vrij waren, waren in hun auto gesprongen om hun collega's te helpen met het beschermen van het mooie Vancouver. Het was een mooi gezicht, maar zelfs al het positieve kan iets te veel van het goede zijn. Rond 10 uur 's avonds kreeg ik een berichtje dat ik mee mocht met de Tofino trip van zaterdag & zondag, dus daar heb ik met een super blij gezicht JA op gezegdtd!
Tofino is een super klein dorpje op Vancouver Island wat bekend is om whale en bear watching, surfing en ocean kayaking. Het heeft iets van 1000 inwoners, en ligt echt in de middle of nowhere. Om 5 uur ging m'n wekker op zaterdag ochtend, waarna ik een uurtje later bij een starbucks een ontbijt naar binnen aan het proppen was. Even later zat ik in de bus richting Horseshoe Bay, van waar de ferry naar Nanaimo (op Vancouver island) vertrok. Na een bootreis van 90 minuten waren we aangekomen in Nanaimo. Na een pauze in Port Alberni, Sproat Lake en een korte pauze bij een strand, kwamen we na een bus rit van 6 uur aan in Tofino. Heerlijk gegeten in een restaurant met de hele groep waarna we nog even lekker konden genieten van de mooie zonsondergang. Maar vroeg naar bed gegaan omdat we de volgende ochtend al om 7 uur bij de receptie moesten zijn om te gaan surfen!!
Gister ochtend (zondag) om kwart voor 8 ons hotel verlaten waarna we een uurtje moesten wachten op de surf bus. Om half 10 stonden we eindelijk met z'n allen op het strand met een surf board onder onze armen. Na een korte instructie over hoe en wat mochten we het water in. Eenmaal na een paar pogingen ging het steeds makkelijker om te surfen, niet dat het er echt soepel uitzag, maar ik stond er in ieder geval wel een paar keer op! Het water was echt super koud, dus we hadden allemaal wetsuits gekregen wat echt hielp! M'n handen waren na een uurtje wel rood, en ik was dood op (conditieloos!). Na ongeveer 2 uur surfen was de les voorbij en gingen we weer naar Tofino. Daar een lekkere lunch gekocht, waarna we op de terugweg weer langs een strand waren gegaan voor een groep foto, en ook nog een wandeling door een bos hebben gemaakt (oudste bos in Canada). Onze laatste stop was Coombs Market. Een super gezellig dorpje waar een markt was waar we ons avond eten konden kopen. Letterlijk boven op de markt liepen geiten gras te eten. All-in-all was het een super geslaagde weekend in Tofino!
Helaas zit ik nu op werk, dus het is allemaal kort en snel geschreven. Dus nog meer spel fouten
Gegroet,
Thomas!
[Foto's komen morgen of woensdag]
Canucks, Deep Cove & Whistler!
En daar ben ik weer. Weer een week voorbij! Hopelijk hebben jullie onderhand wel lekker zomers weer want hier in Vancouver blijft het rond de 15-18 graden hangen met 6 dagen per week bewolking [huilerdehuil].
Afgelopen week weer genoeg mee gemaakt..! Afgelopen maandag had ik met de big boss van West Trek afgesproken om samen met hem naar een school te gaan om te helpen met een presentatie over West Trek. De presentatie verliep vlekkeloos, en toen we weer op kantoor aankwamen, bleken er nog eens twee nieuwe stagiares te zijn. Twee Zwitsers, waardoor er op dat moment 12 stagiares aan het werk waren. Blijkbaar gaat het druk worden aangezien ik de eerste twee weken nog niet echt veel boekingen heb gemaakt. Gelukkig zorgt dat er wel voor dat ik tijdens m'n stage gewoon aan m'n stage verslag kan werken! 's Middags was het weer tijd voor de wekelijkse stock route. Tijdens de stock route gaan we langs alle scholen in Vancouver om flyers, brochures en posters aan te vullen & up te daten. Eenmaal weer terug op kantoor was het bijna 5 uur, wat betekende dat de 3e Canucks [Vancouver] vs. Bruins [Boston] wedstrijd op de planning stond. De eerste twee wedstrijden waren in Vancouver die de Canucks beide hadden gewonnen. Helaas speelde de Canucks deze wedstrijd bar slecht, en verloren met 8-1. Het enige plus puntje aan die wedstrijd was het aantal goals die er vielen.. aangezien ik aan het begin van de wedstrijd vroeg om een wedstrijd met veel goals! Dit zorgde er voor dat de totale finale stand van de Stanley Cup tot dus ver op 2-1 kwam te staan voor de Vancouver Canucks.
Afgelopen dinsdag was een dag waar er hopelijk weinig van gaan volgen. Totaal niets boeiends gedaan..
Toen ik op woensdag op kantoor kwam was er nog een nieuwe stagiare aan gekomen, waardoor we ruimte te kort hadden. Na een beetje improviseren, schuiven van tafels en stoelen had iedereen toch een eigen werkplekje. Om 11 uur hadden we weer ons dagelijkse school bezoek bij deze keer toch wel een beetje rare school. De studenten zaten totaal niet op ons te wachten en hadden ook totaal geen zin in een gesprek met ons of in de reizen die we wilden verkopen. Een student vroeg me zelfs 'Mag je hier eigenlijk wel zomaar een klaslokaal binnen komen en ons lastig vallen met die flyers van jullie?'. Daarna maar met m'n mede stagiares besloten om de school te verlaten en gewoon terug te keren naar kantoor aangezien daar toch niemand geinteresserd was. Rond kwart over 5 met een grote groep de bus gepakt naar het appartement van de big boss (Lee) waar we 's avonds gezellig met z'n alle de 4e hockey wedstrijd gingen kijken. Eenmaal aan gekomen stonden de hot dogs & bier al klaar, maar na al snel kwamen we er achter dat ook deze wedstrijd geen succes zou worden. Met 4-0 verloren waarna de stand van de finale op 2-2 stond. Het was wel gezellig en tsja, that's what it's all about!
Donderdag ochtend had ik weer vroeg afgesproken met m'n stage coordinator hier en Lee om pannekoeken te gaan bakken op een school. Om 9 uur aangekomen op kantoor waarna we met allemaal pannekoek bak spullen door de stad liepen naar de desbetreffende school. Na een uurtje of anderhalf gekloot te hebben met pannekoeken mix (en de helft er van over m'n kleding gegooid te hebben) weer terug gegaan naar kantoor. Na het gebruikelijke school bezoek mochten ik en collega heel leuk gaan flyeren op de straat om de laatste paar plekken te proberen te verkopen voor een reis die dit weekend plaats zou nemen. Nadat dat niet echt een succes bleek te zijn maar terug gegaan naar kantoor om te besluiten waar ik dit weekend heen zou willen. Victoria of Whistler. Naja de keuze was vrij makkelijk aangezien er geen plek meer was voor de Victoria reis. Dus ik was weer blij dat ik een reisje had geboekt voor dit weekend.
Vrijdag weer rustig op kantoor aangekomen met een Starbucks koffie en eerste paar uur aan stageverslag gewerkt. Daarna met een Nederlandse collega naar een school gegaan voor een marketing onderzoek wat we moeten uitvoeren voor West Trek. Op die school gepraat met de Activity Coordinator. Na een goed gesprek met die man gehad te hebben gingen we weer terug naar West Trek om de resultaten te laten zien aan onze stage coordinator. Hij was er blij mee dus aankomende week moeten we naar meer scholen voor dezelfde soort informatie (hoeveel studenten/waar komen ze vandaan etc.). Ook had ik eindelijk weer eens een paar klanten aan wie ik 'premium seats' heb verkocht. Premium seats houden in dat mensen voorin de bus mogen zitten tijdens een reis zodat ze beter zicht hebben/dichterbij de gids zitten etc. etc. allemaal leuk en aardig, maar er zit ook een voordeel aan voor ons, de interns. Zo gauw we premium seats verkopen, krijgen wij 20% van de 'winst' die West Trek maakt op deze premium seats. Helaas was dit maar voor een 1 daagse reis, dus ik kreeg $1 per persoon. Aangezien ik de eerste stagiare was die deze premium seats verkocht sinds een lange tijd, wordt ook m'n lunch betaald aankomende maandag :-D! Dus als ik goed m'n best doe, kan ik ook nog een beetje verdienen hier! Daarna was het weer tijd voor een Canucks vs. Bruins wedstrijd. Deze was weer in Vancouver. En gelukkig hebben we ook gewonnen! Helaas maar met 1-0. Maar nu staat het weer 3-2.. wat inhoud dat de komende wedstrijd (morgen avond) hopelijk de laatste wedstrijd is van deze finale (als jullie het nog snappen haha). Zo gauw 1 van de 2 teams 4 overwinningen heeft gehaald is de finale over.. Morgen avond is weer in Boston, dus we gaan het wel merken of de Canucks gaat winnen. Betwijfel 't.. maar de laatste wedstrijd is weer in Vancouver (woensdag avond).. dus als we die winnen wordt t echt een gekke boel hier in Vancouver. (logisch verhaal dit)
Gisteren had ik eindelijk de mogelijkheid om uit te slapen, maar om down town te slapen heeft toch z'n nadelen, altijd al die sirenes van politie, ambulance en brandweer.. om gek van te worden. Dus
helaas was ik al om 8 uur wakker, waarna ik nog (geprobeerd heb) contact met het thuisfront gehad heb wat niet allemaal soepel verliep ('technische problemen'
Vandaag stond Whistler op het programma waar ik helaas om 7 uur m'n wekker al m'n wekker voor had gezet. Na een snel ontbijt om 8 uur m'n hotel verlaten en richting 'Waterfront Station' gelopen. Daar stond een bus te wachten om de hele groep, 40 man, naar Whistler te brengen. Samen met twee andere interns was het een gezellige reis. Op de heenweg hebben we gestopt bij een oude goudmijn waar we een rondleiding kregen en ook zelf naar goud mochten zoeken (super vet kei leuk). Eenmaal weer settled in de bus mochten we er weer uit om naar een waterval te gaan die 70 meter hoog was. Watervallen zijn atijd wel spektaculair om te zien.. zo ook deze! We hadden een prachtig zicht op de hele waterval en hebben ook weer genoeg foto's gemaakt. Toen we in Whistler waren aangekomen had ik besloten om de Peak 2 Peak Gondola te doen. Deze gondola heeft het langste niet ondersteunde stuk gondola (?) ter wereld. In totaal is de gondola 4,7 KM lang, waarvan er in het midden 3 KM niet ondersteund zijn, aangezien dat over een dal gaat, en je op het hoogste punt iets van 500 meter boven het dal hangt. Eenmaal aangekomen aan de andere kant van de gondola leek het net winter. Overal lag nog sneeuw, en zelfs de meeste liften deden het nog! Daarna weer diezelfde gondola terug genomen over het dal, en met een gondola terug naar het dal. Toen we weer terug waren in Whistler zelf maakte we met een klein groepje een wandeling naar 'Lost Lake'. Een prachtig meer wat redelijk in de buurt lag.. dachten we! Na een wandeling van een uur waren we eindelijk aangekomen, maar het was echt prachtig. Mooi meer met prachtige omgeving. Helaas was het weer niet perfect.. Toen we weer terug waren in het dorp nog even wat foto's gemaakt bij het Olympic Plaza (de plek waar 50% van alle medailles werden uit gereikt tijdens de Olympic Games in 2010) was het zo onderhand wel tijd om weer met de bus terug naar Vancouver te gaan. Tijdens de terug weg nog een pitstop gemaakt bij de Shennon Falls. Deze waterval was 325 meter hoog, dus een beetje spektaculairder (?) dan de eerste! Uurtje of twee geleden aangekomen weer in Vancouver.. het is nu bijna 11 uur, en morgen weer 8 uur werken! Dus ik ga pitten.
Lekker weer een lang verhaal, ik heb nog geen idee waar ik aankomend weekend naar toe ga.. zit er over na te denken om naar Tofino te gaan (geweldige surf plek).. maar ik moet maar even kijken of m'n budget t toe laat! Hopelijk hebben jullie een geslaagd pinksteren gehad! Hier heb ik er niets van gemerkt, ik weet niet eens of het bestaat hier.
Laat AUB weer een reactie achter, en big thanks to all of you who do it every week! [Fotos komen morgen (mijn tijd)]
Wees gegroet.
Thomas
Stage, Beach BBQ & Seattle!
Een hele goede maandag morgen Nederland!
| LANG VERHAAL |
Als ik mijn afgelopen week moet beschrijven in 1 woord, is het 'WHAOW'. Mijn stage is geweldig, de dingen die ik naast m'n stage doe zijn geweldig en de mensen die ik hier leer kennen zijn geweldig! Ik kom net zelf terug van een weekendje Seattle, Amerika. Ben een beetje dood op van alles van afgelopen week en morgen ochtend vroeg gaat alweer m'n wekker voor het begin van m'n tweede week!
Afgelopen zondag had ik 's ochtends tijdens het ontbijt besloten om maar eens even langs m'n hotel te lopen waar ik vanaf vrijdag (twee dagen geleden) zou verblijven. Ik had wel e-mail contact gehad met mensen hier, maar nooit echt een foto of iets gezien. Eenmaal aangekomen op de plek waar het hotel zou moeten staan, zag ik geen groot bord waar op stond 'Columbia Hotel' of iets dergelijks, dus ik dacht meteen van, WAAAAAAAAAAR is mijn hotel? Na even een paar minuten goed kijken zag ik een bord op een muur hangen met Columbia Hotel en was ik in ieder geval blij dat ik hem gevonden had. Eenmaal binnen werd ik hartelijk welkom geheten. Ze lieten me een kamer zien, met tv, kleding kast, queen size bed, internet, wastafel, bureau en stoel, dus ik vond het allemaal wel prima! Na nog een paar dingen uitgelegtd te krijgen vond ik het wel mooi geweest en ging ik maar weer de stad in. Mijn plan was om een ander gedeelte van Stanley Park te gaan en te genieten van het prachtige weer. Toen ik net het hotel uitliep wilde ik over steken, maar reden er 4 politie motoren langs die me tegen hielden, waarna er zo'n 200 a 300 motoren langs. Echt van alles kwam langs, mooie BWMs, foei lelijke Harley-Davidsons en alles wat er tusse in zit. Eenmaal in het park aangekomen, bleek er nog een groot iets te zijn. De World Partnership Walk, waar de rest van de Vancouveriaanen die geen motor hadden en niet in die parade reden, zich veerzamelde en een grote wandeling door Vancouver ging maken voor een of ander goed doel. Eenmaal terug aangekomen in m'n hostel bleek dat ik twee nieuwe kamergenoten had. Een Brit en een Schot die al 8 maanden in Canada waren en die hele tijd als 'lifties' gewerkt hebben in een ski resort hier niet te ver vandaan. Met hun de rest van de avond op de kamer gechilled aangezien m'n benen & voeten dood waren na 2 dagen de stad verkennen te voet.
Afgelopen maandag was de eerste dag van m'n stage. Na een stevig ontbijt liep ik om 5 voor 10 West Trek binnen waar ik kennis maakte met m'n collegas voor de komende 10 weken. Op dit moment zijn er stagiares uit Korea, Japan, Brazilie, Duitsland en nog een Nederlands meisje die ook op TIO Utrecht zit! Mijn werk dagen zijn van 10 tot 6 5 dagen per week. Meestal zijn de eerste 2 uur een beetje rustig, als het nodig is moeten we het kantoor opruimen, of gewoon even de dag door nemen en kijken wat er nog moet gebeuren voor het weekend. Het bedrijf waarvoor ik werk is een tour operator, die reizen verkoopt tijdens het weekend naar de Rocky Mountains, Seattle, Whistler, Victoria, Tofino en Portland. Sommige reizen zijn 4 dagen, maar de meeste zijn 2 dagen of 1 dag. Het maximaal aantal reizigers per trip is rond de 50, en het is onze (stagiares) taak, om naar scholen te gaan en die reizen te verkopen/promoten. Als er plekken over zijn op donderdag of vrijdag, word aan ons gevraagdtd of wij mee willen (gratis!)! Elke dag moeten we in groepjes van 2 of 3 naar een van de 24 internationale scholen hier in Vancouver gaan om dan met studenten daar te praten en te kijken of ze ergens zin in hebben! Dit doen we dan tussen 12 en 1, en daarna hebben we lunch pauze. Eenmaal terug van lunch komen er meestal studenten binnen lopen die we dan moeten helpen met het boeken van een reis. Allemaal leuk en aardig, maar ik ben blij dat ik gelukkig een 'breede' stage heb en niet maar 1 saai ding hoef te doen. Het leuke is dat ik er ook op uit moet gaan om klanten te winnen die dan later op de dag terug komen.
Dinsdag was een dagje waar er denk ik veel van gaan volgen. Om 10 uur kantoor binnen gelopen, waarna ik een rondje door Vancouver moest lopen, om de kalenders te vervangen met alle activiteiten die West Trek in juni aan biedt. Daarna een uurtje op een school gepraat met studenten, waarna ik 's middags naar Chinatown moest gaan om een voetbal wedstrijdje op te zetten. Na een paar grote goals te hebben versleept met een andere gozert, genoten van een paar wedstrijden voetbal. Eenmaal terug van die wedstrijd had ik m'n eerste klant. Ik schoot natuurlijk helemaal in de stres want ik wist nog niet helemaal zeker wat ik allemaal moest doen, maar met hulp van een mede-stagiare (?) was de klant blij met de Seattle U2 reis die hij geboekt had.
Hier in noord-Amerika zijn ze op dit moment bezig met het ijs hockey seizoen. De eerste van vier tot zeven finale wedstrijden stond op het programma op woensdag avond. De Vancouver Canucks staan in de Stanley Cup/NHL finale tegen over de Boston Bruins. Dit is een zeldzaam iets voor Vancouver, wat er voor zorgdtd dat de hele stad op z'n kop stond op woensdag. Om 2 uur sloot de politie een gedeelte van een van de belangrijkste straten af in Vancouver. Dit gebeurde omdat er een groot scherm midden op de straat kwam waar locals dan de wedstrijd zouden kunnen kijken. West Trek is een van de bedrijven die aan deze straat ligt, en dus zorgde dit er voor dat vanaf een uurtje of 3 geen klant meer binnen zou kunnen komen omdat er al duizenden Canucks fans voor de deur stonden. Eenmaal vlak voor de wedstrijd nog even beneden tussen het publiek gestaan tijdens het Canadeze volkslied, waarna het helaas begon te regenen. Tijdens de wedstrijd konden we uit het raam hangen om naar het grote scherm buiten te kijken (West Trek zit op de eerste etage) of gewoon naar de TV in het kantoor die aanstond. Dit was de eerste hockey wedstrijd die ik keek, dus had geen flauw idee wat wanneer gebeurde en hoezo.. maar het werd me al snel wel duidelijk wat de basis regels zijn. Toen de Canucks 2 minuten voor tijd scoorde werd het echt een gekke boel in Vancouver. Het was echt een geweldige ervaring, want dit is een heel belangrijk iets. In elke winkel zie ik van die bordjes staan 'GO CANUCKS GO!', en de helft van de auto's hier hebben een vlag uit hun raam hangen waar het Canucks logo op staat. Als we na afloop van de wedstrijd naar buiten keken zagen we zo'n 2,5 duizend mensen juichen en blij zijn.
Op donderdag ochtend liepen we het kantoor binnen en merkten we dat het echt een puinzooi was na ons 'feestje' van de avond er voor. Na het allemaal opgeruimdtd te hebben weer het gebruikelijke school bezoek gedaan, waarna er veel klanten op kantoor waren. Aan het eind van de middag werden we gevraagd of we zelf mee wilde met een reis dit weekend. Ik had al de hele week na lopen denken of ik naar Seattle zou willen voor het U2 concert. Uiteindelijk besloten om maar te boeken omdat ik aardig wat korting kreeg. Vanaf dat moment stond zo'n beetje m'n hele donderdag avond en vrijdag in het teken van U2 muziek luisteren en super blij zijn dat ik naar hun concert zou gaan! Donderdag avond was m'n laatste avond in het hostel, dus gezellig met m'n kamer genoten gegeten in het restaurant van het hostel zelf. Daarna gingen zij uit, maar ik mag dat niet hier in verband met m'n leeftijd. Redelijk f*cked up aangezien ik ook in Nieuw Zeeland als 16 jarige nog als kind beschouwd werd, en hier weer nu ik twee jaar ouder ben. Ik moest zelfs een 'waiver' laten ondertekenen door papa en mama omdat ik zelf niet verantwoordelijk mag zijn ofzo, onzin.
Op vrijdag ochtend, na eindelijk m'n laatste slechte nacht slapen in verband met snurkers op m'n kamer m'n spullen gepakt en alles mee genomen naar West Trek. 's Avonds stond een Beach BBQ op het programma georganiseerd door West Trek, dus overdag moesten er nog allemaal dingen gekocht worden waaronder lepels, eieren, frisbees, voetballen etc. etc. Rond 1 uur een taxi gebeldt om te vragen of ze me wilde op halen vanaf West Trek om me naar m'n hotel te brengen zodat ik daar alvast m'n koffer etc kon dumpen. Aangekomen op m'n kamer zag het er allemaal prima uit, waarna ik weer snel terug naar werk moest om laatste paar dingen te regelen voor de BBQ. Rond 3 uur naar het strand gereden met m'n baas waarna we alles een beetje klaar moesten zetten voordat de 92 studenten arriveerden. Prachtige plek, mooi uitzicht, aardige studenten, lekker eten en vooral lekker weer! Na de BBQ alles opgeruimd met z'n alle waarna m'n eerste week stage er op zat. Ik snap eindelijk hoe alles werkt en wat er allemaal dagelijks moet gebeuren.
Zaterdag rond half 8 ging m'n wekker na m'n eerste nacht in m'n hotel. Na gedouched te hebben en m'n tas gepakt te hebben rond half 9 richting de verzamel plaats gelopen voor m'n eerste reis, naar Seattle. Daar kennis gemaakt met m'n mede reizigers. Na drie kwartier in de bus te hebben gezeten waren we aangekomen bij de Canada-USA grens, waar we alles weer uit de bus moesten halen en na een half uurtje er alles weer in mochten stoppen aangezien we geen bommen, pistolen, levende beesten, kilo's vlees, drugs of 41 sigaretten per persoon bij ons hadden. De rit vanaf de grens naar Seattle downtown was prachtig, met water aan de ene kant, en hoge bergen aan de andere kant. Seattle zelf lijkt veel op Vancouver, maar is volgens mij veel relaxter (?) en het leuke aan Seattle is ook al de straat muziekanten die er zijn. Na 3 uurtjes rond gelopen te hebben langs de oudste Starbucks, de oh zo overschatte Abercrombie & Fitch winkel en de McDonalds weer de bus in gesprongen waarna we naar ons hotel gebracht werden. Daar aangekomen onze spullen gedumpt en beetje opgefrist. Rond half 6 zaten we weer in de bus richting Seattle Qwest Field. Dit is het football stadion waar vanaf half 8 het U2 concert zou plaats nemen. Het was al goed druk toen we er aankwamen, en om kwart voor 8 kwam Lenny Kravitz (de openings act) het podium op die een half uurtje muziek ging spelen. Zelf kende ik maar 2 liedjes van hem, maar het klonk wel allemaal goed! Nadat al zijn spullen waren opgeruimtd en U2 hun drumset, 25 gitaren en 20 jasjes te voorschijn waren gehaald kwamen een voor Bono, the Edge, Larry en Adam het podium op en speelden ze een volle 2 uur prachtige bekende liedjes. Hun concert tour heet 360degrees wat wel logisch was toen ik eenmaal het podium zag. Boven het ronde podium hing namelijk een groot tv scherm wat als een cirkel boven het podium hing waardoor iedereen overal de show kon volgen. Elk bekend lied van hun van de laatste paar albums speelde ze, waar onder ook een paar liedjes die speciaal werden opgedragen aan speciale doelen zoals Amnesty International, the ONE campaign en aan het land Burma. De show werd prachtig afgerond waarna helaas de 70.000 toeschouwers allemaal zo snel mogelijk weg wilden omdat iedereen het staan het een beetje gehad had voor 4-5 uur lang. Eenmaal buiten het stadion nog een uur moeten wachten op onze bus die ons daarna naar het hotel bracht. Daar besloten we met z'n 9en nog even iets te gaan eten om 2 uur 's nachts bij een weg restaurant niet te ver weg. Daar werden we heen gebracht door een shuttle van het hotel die ons na een uurtje weer ophaalde waarna we eindelijk lekker ons bed in konden duiken.
5 uur later, om 8 uur ging onze wekker weer voor het ontbijt. Na het ontbijt weer alles gepakt en weer met de bus naar Seattle gereden waar we werden afgezet bij de Space Needle wat een beetje het bekendste gebouw is van Seattle. Met de lift naar boven gegaan, tot we op zo'n 165 meter hoogte boven de stad waren vanaf waar we een prachtig gezicht hadden over de hele stad en de omliggende bergketens. Toen ik weer genoeg foto's had genomen weer naar beneden gegaan met de lift waarna we nog een rondje hadden gelopen om het EMP (Experience Music Project) museum wat er naast lag, maar wel een waanzinnig mooi gebouw was. Rond 1 uur vanmiddag met de bus naar de Seattle Premium Outlet gereden, wat een beetje de winkel plek is voor Amerikanen aangezien ze daar alle merken hadden, maar dan met veel korting! Zelf ook nog wat kleding gekocht waarna we met de bus weer richting het noorden reden naar de USA-Canada grens waar alles gelukkig weer soepel verliep. Na 20 minuutjes mochten we door rijden waardoor we rond half 9 in Vancouver aankwamen. Meteen naar m'n hotel gelopen om foto's op computer te zetten zodat die ook binnen nu en een uur zichtbaar zijn voor jullie.
Ja, dit verhaal was lang. Hopelijk was het een beetje interessant & leuk om te lezen, ik heb in ieder geval een super leuke week achter de rug, en heb daarvan zoveel mogelijk over
geprobeerdt te brengen zonder te veel Nederlandse spelfouten..
Laat AUB ook weer een reactie achter!
Hope you are all doing fine & tot volgende week maar weer!
Ciao.
PS: Sorry, ik merk net dat ik m'n verhaal twee heb upgeload dus jullie hebben daardoor ook twee e-mails gekregen.
Preparing for Vancouver, flying to Vancouver & arriving in Vancouver.
Een goedemorgen Nederland,
Bij deze m'n eerste verhaal vanuit Canada. Sinds m'n laatste verhaal van een maand geleden heb ik veel tentamens gemaakt, een mooi aantal ervan gehaald, en vooral veel dingen geregeld voor deze komende 12 weken.
Nadat een voor een m'n Credit Card gegevens, pincode & de Credit Card zelf waren aangekomen was eindelijk alles geregeld voor m'n stage. Dacht ik, tot op de dinsdag voor m'n vertrek m'n moeder me eraan herinnerde dat ik (waarschijnlijk) nog geen reisverzekering had, dat ik alles al had geregeld. Helaas klopte dat, dus dat hebben we afgelopen donderdag nog even snel geregeld. Daarna ook maar eens begonnen met het inpakken van m'n koffer & onboard koffertje. Beide wogen, na wat heen er weer inpakken van boeken en kleding, 500 gram minder dan wat was toegestaan, dus dat was mooi! Op vrijdag nog even laatste dingen bij elkaar geraapt en rond kwart over 10 zaten we in de auto richting Schiphol. Nadat we tijdens het mooie liedje 'Airplanes' ook nog een reiger ('In de oudheid gold de reiger als een gunstig voorteken') waren tegen gekomen langs de weg (nee, niet dood) en ik de van mama gekregen beschermheilige van de reis in m'n portemonnee had zitten, kon er niets meer mis gaan met tijdens m'n reis. Op Schiphol aangekomen meteen m'n koffer gedumpt bij de check-in balie waarna mama, Erik, Roos en ik nadat we even op het panorama teras hadden gelopen, nog even een laatste kopje koffie dronken samen.
Eenmaal voorbij de douane op Schiphol had ik weer hetzelfde gevoel als iets minder dan 2 jaar eerder. Ik liep vrolijk weg van een emotionele moeder, zus en broer met een leuk avontuur in het verschiet. Was nog even gebeldtd door paps waarna ik lang mocht wachten voordat ik ook eindelijk door de bom/mes/drugs/pistool-controle mocht. Dat controle apparaat piepte gelukkig niet bij mij waardoor ik me weer mocht aankleden. Eenmaal aan boord van m'n vliegtuig (9 zitplaatsen per rij, altijd leuk die grote vliegtuigen) zat ik naast een Nederlandse vrouw en een Kazachstaanse Canadees. M'n buurman had ook nog even aangewezen dat een man met spierwit haar 5 rijen voor mij een ex-premier was van British Colubma, Gordon Campbell (yeey?). Na een poos met hem gepraat te hebben zei hij dat ik in Vancouver gewendt moet gaan raken aan 'Liquid sunshine' (ned: vloeibare zonnestralen'). Helaas was dat ook waar, want na 'Life as we know it' eerste 15 minuten van 'The King's Speech' en 'Harry Potter 7 deel 1' waren we aangekomen in Vancouver waar het goed bewolkt was. Eenmaal uit t vliegtuig stond er een man met een groot bord voor hem waar 'New Students/Foreign Workers/New Immigrants' opstond waar ik dus naar toe moest. Hij wees me de weg naar een speciale kamer waar ik m'n visum op moest halen. Ik liep die kamer binnen en belde even naar het thuisfront om te laten weten dat ik veilig was aangekomen, zoals verwacht :-D. Er stonden 15 mensen voor me in de rij dus ik verwachtte niet dat het te lang zou duren. Maar helaas, er waren maar 2 balies open van de 30 die beschikbaar waren, waardoor het allemaal heeeeel traag ging. Na 2 uur wachten was ik pas aan de beurt, en ik had nog niet eens m'n koffer van de bagage band af gehaald, dus ik begon me af te vragen of hij er nog wel zou zijn. Nadat ik gelukkig wel binnen 5 minuten een dubbel gevouwen, slecht geniet, en misplaatst visum in m'n paspoort had zitten ging ik kijken of m'n koffer er nog was. Gelukkig hadden ze hem al van de bagage band af gehaald, en stond ik nog geen 2 minuten later buiten, buiten in de frisse lucht, buiten in een stad waar ik niemand ken, buiten in een land waar ik de komende 12 weken ga doorbrengen. Dat gevoel drong eigenlijk op dat moment pas tot me door.
Ik had wat instructies van mijn hostel gekregen dat ik een bepaalde trein/metro moest nemen naar downtown. Ik dus een dagkaart kopen en stap een prachtige trein in, die halverwege de rit opeens ondergronds gaat. Eenmaal bij de goede halte aangekomen nam ik twee roltrappen waarna ik in de miezer stond, en geen idee had welke kant ik op moest. Ik maar aan een wafel verkoper vragen welke kant mijn hostel is, en na 10 minuutjes lopen kwam ik eindelijk aan. Ik liep ook nog langs de school waar Erik 3 maanden op school had gezeten, maar zelf herkende ik nog vrij weinig van de stad waar we 3 jaar eerder op zomer vakantie waren geweest. Bij het hostel aangekomen kreeg ik een sleutel voor een 4 persoons kamer waar ik de eerste week ga door brengen. Sliep vanacht met een Braziliaan, Engelsman en een Canadees op de kamer die alle drie goed hard kunnen snurken. Voordat ik m'n bed in dook had ik besloten om alvast even langs te gaan bij het bedrijf waar ik stage ga lopen. Net voordat ik de deur open wilde doen stapte iemand naar buiten waarvan ik dacht te herkennen dat 't m'n stage coordinator was, maar het niet helemaal zeker wist. Eenmaal aangekomen in het kantoor van het bedrijf (West Trek Tours) bleek dat het wel die man was die ik net mis had gelopen. Nadat ik mezelf even had voorgesteld aan de mensen die daar op dat moment werkte vond ik het wel mooi geweest en ging even een bank op zoeken om geld te pinnen. Dat bleek ook nog redelijk lastig te zijn, maar na 5 banken geprobeert te hebben had ik er eindelijk 1 gevonden die ook Maestro debitcards accepteerd! Met m'n versgepinde geld even een slot gekocht om m'n kostbaarheden veilig op te sluiten voor als ik niet op m'n kamer ben. Daarna maar m'n bed in gedoken, en heb vanaf 8 uur tot 8 uur vanochtend 'geslapen' (voor zover dat kon met die snurkers). Nadat ik wakker was geworden wilde ik nog even niet m'n bed uit, en ging maar even nadenken over wat ik nou eigenlijk aan het doen was. Nadat ik het met mezelf er wel over eens was dat dit eigenlijk iets totaal anders en nieuw avontuur was vergeleken m'n jaartje in Nieuw Zeeland ging ik maar eens nadenken over wat ik zou doen vandaag. Omdat ik zo slim was geweest om nog niet m'n stage handleiding door te lezen voordat ik hier kwam, en dat wel eigenlijk moet gebeuren voordat je met je stage begint was ik aan het twijfelen of ik die saaie handleiding van 127 paginas maar moest door nemen, of dat ik maar even de stad in zou gaan om te kijken of er nog wel iets hetzelfde was gebleven in die 3 jaar.
Die keuze was makkelijk gemaakt, en ik pakte m'n rugzak en stopte daar m'n camera in, trok m'n regenjas aan (omdat het er redelijk bewolkt uitzag) en ging maar even een VVV opzoeken. Eenmaal een gevonden, en 8 brochures zwaarder, liep ik via de noordoost kust van Downtown naar een van de mooiste en grootste stedelijke parken van Noord Amerika. Er lag zoals gewoonlijk in deze stad een groot cruiseschip aangemeerd in de haven. En die heette Zuiderdam, en had een Nederlandse vlag, en op de zijkant stond ook 'Holland America Line'. Toen herinnerde ik me dat toen ik in Auckland was, daar ook een cruiseschip lag aangemeerd, die Volendam heette en ook een Nederlandse vlag had. Geen idee of dat toeval was of dat alle cruiseschip bedrijven een Nederlands schip kopen..? Nadat ik gelukkig eindelijk langs een paar 'bekende' plekken was gelopen kwam ik aan in het prachtige park. Daar maar even een mooie wandeling gemaakt langs totem palen, een kanon, een vuurtoren en een HELEBOEL toeristen. Ik zat al de hele dag met een mobieltje in m'n broekzak die ik van Erik had meegekregen. Voor dat mobieltje had ik ook al beltegoed gekocht, wat ik er maar niet op kreeg, dus ik was maar even naar een electronica zaak gegaan waar ze me een paar dingen uitlegde waaruit ik opmaakte dat het gewoon goedkoper was om een nieuw mobieltje te kopen. Dat maar gedaan, en ook meteen een card reader gekocht die ik in Nederland was vergeten. Hopelijk kan ik zometeen de eerste paar foto's er op zetten die ik vandaag heb gemaakt tijdens m'n tiki tour door Vancouver. Stiekem hoop ik dat dit verhaal niet te lang is & te vroeg komt, maar ik had gewoon even zin om nu al iets van me te laten horen.
Morgen ga ik nog maar een keer lekker de stad in en voor de rest nog maar even uitrusten voordat m'n stage maandag begint.. Lekker 8 uur per dag, 5 dagen per week, 10 weken lang werken! Hopelijk is het een beetje vol te houden.
Een fijne zondag verder en tot volgende week :-)!
Thomas
PS: Laat AUB een reactie achter :-D!
Het eerste jaar van mijn studie heeft zo zijn verplichtingen.
Goedemiddag!
Het is een HELE lange tijd geleden dat ik (op deze manier) wat van me heb laten horen. De reden voor dit nieuwe verhaal is een 10 weken lange stage die er aan zit te komen.
Ik moet als afsluiting voor mijn eerste jaar International Tourism Management (3 jaar lang @ TIO university of applied sciences) een stage lopen bij een zelf gekozen bedrijf ergens waar ik mijn zomervakantie wil door brengen. Ik heb gekozen voor Vancouver, wat voor mij al een bekende bestemming is aangezien ik er zelf al een keer een paar dagen geweest ben en Erik daar al 3 maanden lang heeft gezeten en we via hem veel hebben kunnen zien via foto's en beleven via verhalen. De stage die ik ga lopen is bij een studenten reisbureau in het midden van Vancouver. Het bedrijf is West Trek (www.westtrek.com) en het is opzich een vrij klein bedrijf wat alleen een kantoortje heeft in Vancouver (denk ik). Mijn stage begint op 30 mei, en eindigt op 5 augustus. Ik heb daarna nog 2 weken vrij in Vancouver voordat ik op 17 augustus weer naar Nederland vlieg! Hopelijk heb ik voor die tijd tijd genoeg gehad om over leuke dingen te denken die ik dan kan doen!
Aangezien mijn vorige jaarverslag zo geslaagd was (is mij verteld) ga ik jullie ook nu vervelen met mijn verhalen vanuit Canada.
Zoals jullie waarschijnlijk nu al hebben gemerkt is mijn Nederlands er totaal niet op vooruit gegaan, dus voor de gene die me weer gaan 'volgen', succes met het ontcijferen van mijn verhalen (& foto's) die vanaf 27 mei weer in jullie mail-inbox terecht komen! Maar voordat het zover is moet ik eerst mijn tentamens van aankomende twee weken halen. Laat maar even weten of jullie in nog meer prachtig, geillustreerde en vooral zeer boeiende verhalen geïnteresseerd zijn!
Ciao!
Laatste weekje van het geweldigste jaar van m'n leven (tot nu toe!)!
Hallo hallo!
Bij deze dan m'n laatste verhaal vanuit Nieuw Zeeland.. onderhand is mijn kamer helemaal leeg.. vlag naar beneden gehaald, kleding kast leeg en eindelijk is m'n koffer gepakt! Had ik hem net helemaal dichtzitten (ging nog maar net), komt m'n gast moeder aan zetten met een joekel van een cadeau. Ik mag hem nog niet open maken.. ik moet wachten tot ik thuis ben.. dus dat doe ik dan maar vrolijk, maar het duurde me een extra 40 minuten om alles weer uit en in te pakken.. wat een gedoe! Maar dit verhaaltje blijft dus even kort, mijn wekker gaat over 5 uur weer, dus van slapen komt het sowieso niet echt denk ik..!
Afgelopen week weer veel geskied! Heerlijk is dat toch. Op zondag, dinsdag, donderdag en vandaag lekker weer de berg op geweest. Meestal rond de 7 uur per dag geskied, dus daarom had ik er ook telkens een 'rust'dag tussen zitten! Op woensdag hadden we ILC leavers dinner! Gezellig voor 't laatst met z'n allen bij mijn Homestay Manager's huis gegeten 's avonds, waar de leavers ook speeches moesten geven.. naja aangezien ik en presentaties/speeches nooit echt een goede combinatie is geweest ging die speech ook niet echt soepel, maar goed! Eten was heerlijk, en helaas weer veel afscheid moeten nemen. Maar voor de rest deze week een beetje vreemd beleefttd. Veel na lopen denken over wat er wel niet allemaal gebeurt is dit jaar en hoeveel dingen ik heb mee gemaakt.. en dan ook weer te weten dat 't tijd is om naar huis te gaan aangezien een jaartje ook wel lang genoeg is.... .. .. (denk ik)! Ook had ik voor het dinner een leavers slideshow moeten maken, die iedereen wel vet vond.. dus dat was ook wel het 4 uur werk waard geweest!
Gisteren voor 't laatst naar school gegaan. Naja niet echt naar school aangezien ik rond 2 uur hier thuis richting school liep en tijdens de wandeling iets van 150 foto's had genomen. Op school aangekomen de laatste paar vrienden op m'n vlag laten schrijven, en daarna m'n rapport op gehaald! Toen nog even wat foto's van school gemaakt.. en daarna met Claire (Homestay Manager) naar huis gereden. Beetje uitgerust en begonnen met pakken..
Vandaag zaten we met z'n allen rond 7 uur in de auto richting Cardrona. Gezellig een familie dagje skien! Rond half 9 gingen de liften open en op dat tijdstip was er gelukkig nog niemand op de pistes dus het was echt een geweldig begin van de laatste ski dag! En het weer zat ook mee, maar dat heeft het eigenlijk de week gedaan. Geen een keer echte bewolking gehad boven de pistes.. dus lekker zon 24/7 :-D! Daarna rond 5 uur thuis aangekomen, en laatste paar dingetjes bij elkaar gepakt en in m'n koffer/onboardkofferding gestopt. Daarna begonnen met het voorbereiden van m'n laatste avond maal.. Ik mocht kiezen dus we aten lekker 'antipasto'. Zeg maar van alles en nog wat op een bord en je kan zelf kiezen wat je wilt eten. Zeer goede uitleg maar goed haha. Wikipedia heeft vast een betere! Daarna helaas nog wat uitgerust in de zitkamer (?) met wat muziek en nu is het onderhand tijd om naar bed te gaan.. Het is hier op dit moment 4 juli - 00:29. Dus over iets van 9,5 uur zit ik in m'n eerste vliegtuig vanuit Queenstown naar Auckland.. Geen idee over hoeveel uur ik aan kom in Nederland maar volgens mij is dat nog iets van 50 uur weg! Naja sorry voor het korte verhaal, maar ik wil nog een beetje van m'n queensize bed genieten hier dus ik ga maar snel 'slapen'!
Ik hoop dat ik jullie dankzij dit blog dit jaar een beetje heb kunnen vermaken en vooral m'n ervaringen over kunnen brengen op jullie! Dat was wel het plan, maar ik vond 't zeker ook leuk om elke paar weken weer een lap tekst op internet te zetten!
Tot snel Nederland! Ik kijk er naar uit om jullie weer allemaal te zien! En bereid je maar voor op laaaaaange en vooral veeeeele verhalen haha!
Ciaociao,
Thomas the Kiwi
Foto's van deze week komen online zo gauw ik weer in Baarn ben aangekomen!
TranzAlpine Train, Certificate in Advanced English & Cardrona!
Goedemorgen Nederland!
Dit is helaas m'n een na laatste verhaal uit Nieuw Zeeland aangezien ik over 8 dagen (04-07) begin aan m'n langste terugreis ooit. Ik vlieg namelijk Queenstown-Auckland, Auckland-Sydney, Sydney-Melbourne, Melbourne-London (met 1 tussenstop waarschijnlijk weer @ Singapore) en als laatste London-Amsterdam. In totaal gaat het 42,5 uur duren dus genoeg tijd om alvast te wennen aan het feit dat dit super jaar voorbij is.. Maar mijn vertrek tijd is 9:50 vanuit Queenstown (lokale tijd) en ik kom om 18:15 aan in Amsterdam (lokale tijd). Maar goed ik heb dit jaar (tot zover) bijna 11.000 foto's gemaakt en meer dan 5 uur filmpjes dus dat moet wel goed zitten! Mijn laatste verhaal ga ik op zaterdag avond schrijven als ik klaar ben met het pakken en groetjes zeggen.
Twee weekenden geleden ben ik naar Christchurch gegaan (op vrijdag heen gereden 11-06) om met een vriend (Jose) de 'meest spectaculaire treinreis' van Nieuw Zeeland te doen. Als tussenstop tijdens de 5 uur lange zit van Wanaka naar Christchurch gingen we naar Mount Cook. Dat is de hoogste berg in Oceanie. Tijdens de rit naar Mount Cook zagen we de top de hele tijd, maar precies op het moment dat we de hoek om reden om zeg maar de rest van de berg ook te zien kwam er een wolk aan zetten die het een beetje verpestte. Voor de rest was vanaf dat moment tot we de Zuidelijke Alpen uit reden alles maar dan ook echt alles ondergesneeuwdtdt. Echt een prachtig gezicht!
Op zaterdag ochtend om 8 uur verliet onzet trein het station. Het begin was al een prachtig gezicht. Christchurch ligt aan de oostkust van het Zuid Eiland, aan de Pacific Ocean, en tussen
Christchurch en de Zuidelijke Alpen liggen de Canterbury Plains. Volgens de omroeper (?) in de trein wordt op dat super immens grote veld 80% van de Nieuw Zeelandse granen en zaden verbouwt. In
totaal is het 270 bij 70 kilometer lang. Maar het mooie ook is dat dit veld grenst aan de alpen. Dus we zagen de bergen steeds dichterbij komen. Eenmaal in de bergen werd het allemaal nog beter.
Onze hoogste brug was 75 meter hoog en de langste tunnel 8 km. We reden door dorpjes met welgeteld 1 inwoner (een man die als werk de rails onderhoud. Als hobby doet hij volgens mij aan golf want
ik zag in zijn tuin een bordje staan '36 meter, par 6' haha. Helaas geen foto van kunnen nemen. Ook op die dag elk seizoen gehad. Toen we Christchurch verlieten was het prachtig weer, eenmaal in de
bergen sneeuwde het, en toen we door de tunnel aan de andere kant van het eiland aan kwamen regenede het en zagen we een prachtige regenboog boven een meer. Eenmaal aangekomen aan de andere kant
van het eiland (en onze eind bestemming van de heenreis) was het echt pokke weer, irritante regen. Maar goed, de naam van het dorpje, Greymouth, klopt ook echt. Elk gebouw in dat 'dorp' is grijs en
zelfs de mensen zijn 24/7 chagrijnig. Zelfs in de Mcdonalds waren ze niet eens vrolijk tijdens het op eten van de burgers. De terugreis was de heenreis maar dan omgekeerd. Dus het was een beetje
een 'Been there done that' gevoel, dus de halve terugreis ook vrolijk geslapen
De terugreis op zondag was overigens wel weer een prachtig avontuur. Op zaterdavond was er veel sneeuw gevallen dus het was allemaal nog witter dan het al was op de heenreis. Natuurlijk weer veel foto's genomen in die 3 dagen (ik heb er iets van 75 op Facebook gezet onder een album genaamd 'There and back again.'. link =http://www.facebook.com/album.php?aid=2063745&id=1111792249&l=e3e474dc05).
Vorige week maandag en dinsdag stonden vooral in het teken van m'n Cambridge Certificate in Advanced English examen van woensdag. Twee hele oefenexamens gemaakt waarbij ik altijd rond de 75% van de antwoorden goed had, dus ik stapte op woensdag met een goed gevoel de bus in. Het lastigste onderdeel was toch wel schrijven, maar dat is altijd bij mij zo geweest. Rond 9 uur was ik @ Southern Lakes English College in Queenstown. Na een half uur kennis te hebben gemaakt met Matteo (Italiaanse gozer die ook het examen deed) begon het examen dan toch echt. Alles ging wel goed voor m'n gevoel, zelfs het schrijven. Op 30 juli krijg ik de uitslag dus dat is wel spannend :-D! 's Avonds na 3 uur door het dorp te hebben geslenterd de bus weer naar huis genomen.
Afgelopen weekend vrij weinig gedaan, eindelijk weer eens in kunnen slapen.. niet dat dat hier lukt ofzo, meestal word ik rond 9 uur wakker zelfs zonder alarm
Maandag en dinsdag waren m'n laatste twee schooldagen @ Mount Aspiring College. Leavers Form in moeten vullen met allemaal handtekeningen van leraren en rector. Op dinsdag halverwege de dag dat formulier aan de office gegeven dus ik was toen officieel klaar. Meteen met Jose naar dorp gegaan en lekker ontbeten @ een cafe. 's Middags had ik m'n laatste les. M'n eerste les hier in Wanaka 11,5 maand geleden was met Outdoor Pursuits naar Cardrona gaan. M'n laatste les afgelopen dinsdag was Nordic Skiing @ Snow Farm. Gelukkig was het niet de eerste keer dus na 5 minuten weer even wennen aan het rare gevoel dat je alleen met je teen vast zit aan je ski ging het toch wel weer. Na wat techniek hints te hebben gekregen mochten we kiezen welke afdaling we zouden nemen. Onze leraar zei: 'Ik weet dat jullie de intermediate afdaling aan kunnen, maar als je het aandurft (waarmee hij bedoelt dat we sowieso 423 keer zouden vallen) neem dan de 'expert only' afdaling.' Ik ging als derde de expert only track af, en toen ik de eerste helft overleefde was ik een beetje te trots op mezelf dus ik dacht, EITJE. Ik zette m'n ski's naast elkaar en ging voluit... zeg maar tot het moment dat ik binnen 0,5 seconden stil stond/lag aangezien ik sneeuw zat te eten. Gelukkig was het een zachte val! Ohja, de dinsdag daarvoor met Outdoor Pursuits (de middag voor m'n examen) zijn we nog wezen mountainbiken. Het was in een oud mijnersdorpje waar 90% van alle huizen alleen nog maar ruine's waren. Maar het was een prachtige plek met prachtig uitzicht. Veel bergopwaards moeten fietsen (opschepperig momentje: ik was de enige student die alles omhoog had gefietst. de andere 17 hadden hun fiets omhoog geduwdtdt). De afdaling was echt super. Het was modderig en koud. Bijna 5 keer gevallen aangezien mijn achterrem na een tijdje oververhit was en ik dus met m'n voorrem (??) moest remmen en remmen met je voorwiel + modder = dodelijk. Maar goed, ik ben overeind gebleven in tegenstelling tot andere studenten die echt op de grappigste manieren onderuit gingen (proberen over een bevroren modder plasje te rijden zonder hersens aan te zetten aangezien het ijs lang niet dik genoeg was dus ze kwamen tot stil stand in het midden van de plas waardoor ze omvielen aangezien ze hun 'nieuwe witte schoenen' niet in de modder wilde zetten. Of de manier waar ik bang voor was dat dat met mij zou gebeuren, met je voorwiel te hard remmen, dat je voorwiel wegslipt en dat je dan vrolijk van je fiets afvalt) all in all was het een super les.
Op woensdag van m'n eerste schoolvrije dag genoten. Vrijwel niets gedaan naast kruidnoten te bakken aangezien ik niets beters te doen had. Op donderdag naar dorp geweest waar ik te veel souveniers heb gekocht. Weer vroeg naar bed gegaan in verband met de Nieuw Zeeland vs. Paraguay wedstrijd van gisterochtend. Dus weer om 2 uur de wekker gezet. Tsja, weer gelijkspel. Beetje saaie wedstrijd dus ik had beter in bed kunnen blijven liggen..
Gisteren was het de openings dag van Cardrona. Helaas was dat een beetje een 50/50 gevoel, want toen ik vorig jaar eind september de laatste keer m'n ski's uit deed @ Cardrona dacht ik zo van.. de volgende keer als ik hier weer sta ga ik bijna naar huis.. en tsja.. dat is nu toch echt ook het geval! Toen ik rond 7:15 werd opgehaald door de skibus was het weer in Wanaka nogal.. slecht. Er lag een dik wolkendek boven Wanaka waardoor ik echt dacht van.. #$%#$% ik wil een mooie dag. Maar toen we eenmaal op de weg zaten naar Cardrona klaarde het al snel op waardoor het een prachtige ski dag was. Blauwe lucht, lekker zonnetje en vooral perfecte verse sneeuw. Aangezien het een vrijdag was, en de school op woensdag een preek had gekregen van 'Als iemand je ook maar op de pistes ziet tijdens een school dag worden al je 'rechten' afgepakt waardoor je niet meer met Outdoor Pursuits de berg op mag, en je mag ook niet meer de school verlaten tijdens pauzes, en je moet zelfs als senior weer het uniform aan.' dus bijna niemand was op de piste naast dan een paar lokals. Er stond totaal geen rij bij de liften dus ik heb geen idee hoeveel ik geskied heb gister, maar 'veel' komt zeker in de buurt. Na 7,5 uur skien ging m'n skibus weer naar huis. Ik was het er niet mee eens maar m'n benen wel. Geen idee wat voor spieren je nodig hebt voor het skien in je benen, maar waarschijnlijk niet dezelfde die je nodig hebt voor fietsen. Maar het was echt een super dag, kwam ook nog een vriend tegen waarmee we een paar leuke skifilmpjes hadden gemaakt en voor de rest gewoon lekker 7,5 uur geskied. Vandaag is een beetje een chill dag en hopelijk sta ik morgen weer op de ski's.
Ik hoop dat jullie ook allemaal een super 2,5 week achter de rug hebben met lekker weer, grote feesten (@geslaagden) en vooral veel oranje (@WK).
Tot snel allemaal! Geniet nog maar even van jullie Thomasvrije tijd!
Foto's komen as soon as possible.
Cheers!
Thomas the wanna be Kiwi.
@ Papa: Heb je een tip voor een 'Ik moetNederlands leren' programma voor de MAC? Want nu ik dit verhaal even overlees merk ik dat ik het wel nodig heb haha.
Queenstown (x3), Diamond Lake & de Wanakareunion!
Goedewoensdagmorgen thuisfront! Sorry voor de 1,5 week vertraging in m'n verhaal!!!!!
Hoe gaat het met jullie?! Een goede/geslaagde/gezellige/mooiweerige & vooral leuke maand achter de rug? Ik sowieso wel! Veel gebeurd, en daarom heb ik ook geen tijd gehad om eerder weer een verhaal/boekverslag of essay te schrijven over mijn gebeurtenissen in dit geweldige land! Helaas is dit een van m'n laatste verhalen.. dus laat ik maar snel beginnen!
Met Outdoor Pursuits weer veel buiten gedaan (vandaar de naam
Ook tijdens de afgelopen maand besloten wat ik wil studeren & me er voor op gegeven. Dus voor de mensen die het nog niet weten, ik ben de komende drie jaar (hopelijk!!) te vinden @ TIO te Utrecht. Ik ga daar Internationaal Toeristisch Management studeren in het Engels aangezien ik nu echt geen verhaal/essay/examen meer kan schrijven zonder minimaal 1,000 schrijf/grammatica fouten er in te stoppen! Ook ga ik Duits & Spaans studeren dus dat gaat ook leuk worden!
Ook heb ik volgens mij opa's magische technische handen. Hoezo denk je nu? Met die uitdrukking op m'n gezicht stond ik ook 3 weken geleden toen ik na 3 uur in een restaurant te hebben gezeten met buiten een temperatuur van niet warmer dan 5 graden te hebben gezeten mijn gastbroer zijn scooter aan de praat kreeg zonder ook maar ooit eerder in m'n leven een scooter aan de praat te hebben gekreeg (naast dan dat ding wat jij had Erik waar ik je moest duwen.. maar dat telt niet oke!!). Whow die zin is niet logisch maar volgens mij komen jullie er wel uit. Ik was in ieder geval super trots op mezelf haha want hij had 't zelf 10 keer geprobeert en daarna deed ik wat en vroem daar ging ie. Hele avond trots op mezelf geweest!
Drie weekenden geleden (21-5/23/5) weer besloten wat actiever te worden in de weekenden. Op vrijdag met een vriend de outlet track (langs de rivier die ongeveer naast m'n huis loopt) gefietst. Helaas halverwege 'opgegeven' omdat we een mooie plek zagen om foto's te nemen. toen we klaar waren met foto's nemen was het bijna donker dus super koud en besloten we maar naar huis te fietsen. Mooie foto's geworden :-D. Op zaterdag wakker geworden met het gevoel dat ik nog niet actief genoeg was geweest dus aan m'n gastmoeder gevraagd of ze me af wilde zetten @ Diamond Lake. Een mooi meer op ongeveer 45 minuten rijden afstand. Dus rond 12 uur stond ik aan het begin van de wandeling die ik alleen (gezellig met m'n iPod) aan zou gaan. Toen ik eenmaal bezig was met foto's maken kwamen er 3 mensen aanlopen die aardig aanboden om foto's voor me te nemen, dus ze nodigde me uit om met ze mee te lopen. Ik vrolijk ja gezegt en heb in plaats van 2 uur mee geschreeuwd met muziek gewoon lekker gesocialized. De wandeling zelf was een prachtige wandeling. Helaas had het erg geregend die week dus sommige trappen/bruggen waren weg gespoeld maar voor de rest was het wel te doen.. behalve dan dat ik sneakers aan had en het dus allemaal modderig was en ik 23093 keer bijna uitgleed. Het was de bedoeling om aan het eind van m'n wandeling naar huis te fietsen (ongeveer 20 KM heuvel op & af) maar gelukkig boden die 3 mensen me een rit naar huis aan en daar kon ik geen nee tegen zeggen.
Twee weken geleden op woensdag begon mijn 'Triple Queenstown Visit'. Mijn gastmoeder had namelijk een werkcursus en bood mij & m'n Chineese gastbroer aan om ons mee te nemen naar Queenstown en dat we dan ons zelf zouden vermaken in Queenstown. Daar kon ik natuurlijk weer geen nee tegen zeggen dus vrolijk weer de gondola op gegaan. Veel (misschien te veel..?!) foto's gemaakt aangezien het die nacht voor het eerst had gesneeuwd. Ook een nieuwe muts gekocht en voor de rest gewoon rond gehangen in Koninginnenstad. Dat weekend op zondag ook Mount Iron opgelopen om te zien hoelang het duurde om vanaf m'n huis naar de top te lopen aangezien dat ook een van de activiteiten zou zijn tijdens ons reunie weekend hier in Wanaka. Uitzicht was weer magischprachtig. Ook nog aardig wat dingen moeten regelen voor de reunie zelf. Zoals slaap plaatsen en activiteiten en eten en films etc. etc.
Afgelopen week op woensdag hadden we een tourism trip naar Queenstown. Om 8 uur ('s ochtends) op school aangekomen en rond 9:30 waren we in Queenstown aangekomen op onze eerste bestemming. Queenstown Resort College. Daar een rondleidinge gekregen van hoe en wat op die school. Zag er redelijk vet uit met allemaal pakken en adventure tourism kleding en foto's etc etc overal! Daarna met de gondola weer omhoog gegaan en daar 3 luge ritjes gehad! Het was die nacht zo koud geweest dat er zelfs sneeuw lag naast de luge baan (geen idee hoe hoog die berg met gondola is maar zeker niet hoger dan 300 meter). Dus was wel mooi, maar vooral ook ijzig! Op donderdag m'n ski pas gekocht en betaald voor het huren van ski's. Het begint eindelijk weer dichtbij te komen! Ook de kamers slaapklaar gemaakt voor m'n 6 vrienden die op vrijdag zouden komen!
Op vrijdag begon mijn Wanakareunion weekend dan! Na 2 maanden organiseren met EF, gastmoeders en andere onnodigemensen all over Nieuw Zeeland hadden we (6 vrienden, 2 jongens & 4 meiden) eindelijk groen licht gekregen. Iedereen vluchten/bussen geboekt en we waren allemaal super excited om elkaar weer te zien! Om 09:45 zat ik in de bus richting Queenstown Airport om m'n eerste drie vrienden op te halen die met de zelfde vlucht rond 12:20 aan zouden komen. Daarna met hun tot 5:40 in een dorpje vlakbij moeten rondhangen aangezien er geen eerdere bus terug ging. Mijn drie andere vrienden zouden allemaal op een ander tijdstip aan komen, maar het bleek dat ze allemaal in dezelfde bus zouden aan komen aangezien er eentje al zat in de bus die ons om 5:40 ophaalde vanaf Queenstown Airport, en we de andere twee ophaalde halverwege de terugreis. Dus het was makkelijker dan gedacht en we hadden weer gezellig bijgepraat in de bus! 's Avonds lekker pizza laten leveren en veeel gepraat en gelachen!
Op zaterdag gingen we naar Queenstown waar het weer weer prachtig was en waar we besloten om te gaan midget golfen indoors. Daarna 'gezellig' naar McDonalds gegaan en daar geluncht! Toen we klaar waren met eten besloten de meiden te gaan winkelen .. natuurlijk .. dus de overgeblevenen gingen vrolijk souveniershops in en we vermaakte ons daar voor ongeveer 2 uur. Na een hoop geshop gingen we naar het park in Queenstown waar we voor de zoveelste keer te veel foto's hebben genomen (sommige lijken verdacht veel op High School Musical DVD omhulsel foto's) en waar we ook weer veel hebben gelachen en veel hebben genoten van de omgeving. Toen het donker was en het bijna tijd was om naar huis te gaan weer terug gelopen naar de ophaal plaats in Queenstown en vrolijk fastfood gehaald voor dinner! De terugreis allemaal in slaap gevallen na een dag lopen. Gelukkig werden we gratis thuis afgezet dus we konden, na natuurlijk nog wat gesocialize hier in huis, snel naar bed.
Op zondag was het de bedoeling dat ik ze Wanaka zou laten zien. Maar het weer liet dat helaas niet toe.. Dus we chillde die dag maar hier thuis waar we het eten voor het avondeten (wat een midwinter Christmas dinner) moest worden klaar hebben gemaakt en het huis nogmaals kerstachtig hebben versierd. Het vreemde was wel dat het na een tijde ook echt kerstachtig ging voelen met sneeuw op de bergen en kerst muziek op en veel mensen in huis. Die dag ook foto's uitgewisseld van de tours en van de afgelopen twee dagen. Toen na monopoly te hebben gespeelt met 7 man iedereen aan tafel zat (12 studenten en 1 moeder) had ik toch echt wel een trots gevoel in m'n buik van dat het allemaal gelukt was met het organiseren! Tijdens het eten heerlijk met kerstliedjes meegezongen (Driving home for Christmas, Last Christmas etc. etc haha) en elkaar NOG beter leren kennen. 's Avonds mochten we tot 12:30 opblijven om een soort van afscheid weer van elkaar te nemen. Super geslaagd weekend tot dan toe!
Op maandag ging de eerste helaas om 7:15 's ochtends al de deur uit :-(! De tweede volgde rond 10 uur.. Daarna met de overgeblevene ontbijt gegeten en besloten wat te doen met de overgebleven halve
dag. We hadden gekozen om naar een restaurantje te lopen dichtbij en daar te gaan lunchen rond 1 uur en dus hebben vier vrienden die er nog waren toch nog wel een beetje kunnen zien van de
omgeving. Daarna gewoon thuis gebleven en youtube filmpjes gekeken, muziek geluisterd en gechillllld! Om half 3 werden helaas drie andere vrienden op gehaald. Om 5:40 verliet de laatste m'n huis.
Afscheid nemen is nooit leuk maar goed! We zijn allemaal binnen een maand weer thuisthuis dus ach.. veel valt er niet aan te doen.. behalve dan nog meer 'reunies' te organiseren in
Europa
Gister na een super ubercool teringleuk en keigaaf weekend 'gewoon' weer naar school gegaan! Weer bezig geweest met m'n Cambridge Advanced English van volgende week woensdag! Tot nu toe al m'n oefentests gehaald dus dat moet wel goedkomen!!
Nou dat was het weer! Hopelijk was het ook deze keer weer interessant genoeg om te blijven lezen! Laat ook weer een reactie achter alstublieft! Ik moet nu snel gaan, ga namelijk naar een bijeenkomst in Lake Wanaka Centre waar over een boek gepraat gaat worden. De auteur van dat boek leeft namelijk in de middle of nowhere. De weg die het dichtstbij is, is nogsteeds 2 dagen lopen verweg! Dus dat gaat hopelijk wel interessant worden! Misschien zelfs wel zo interessant dat ik 't boek ga kopen! Naja we zien wel!
Groet vanThomas the Kiwi.
PS: Foto's komen of vanavond of morgen (mijn tijd)!